The Man from Iron Bark - Slim Dusty

It was the man from Ironbark who struck the Sydney town,

He wandered over street and park, he wandered up and down.

He loitered here, he loitered there, till he was like to drop,

Until at last in sheer despair he sought a barber’s shop.

''Ere!

shave my beard and whiskers off, I’ll be a man of mark,

I’ll go and do the Sydney toff up home in Ironbark.'

The barber man was small and flash, as barbers mostly are,

He wore a strike-your-fancy sash, he smoked a huge cigar:

He was a humorist of note and keen at repartee,

He laid the odds and kept a 'tote', whatever that may be,

And when he saw our friend arrive, he whispered 'Here's a lark!

Just watch me catch him all alive, this man from Ironbark.'

There were some gilded youths that sat along the barber’s wall,

Their eyes were dull, their heads were flat, they had no brains at all;

To them the barber passed the wink, his dexter eyelid shut,

'I'll make this bloomin' yokel think his bloomin' throat is cut.'

And as he soaped and rubbed it in he made a rude remark:

'I s’pose the flats is pretty green up there in Ironbark.'

A grunt was all reply he got;

he shaved the bushman’s chin,

Then made the water boiling hot and dipped the razor in.

He raised his hand, his brow grew black, he paused awhile to gloat,

Then slashed the red-hot razor-back across his victim’s throat;

Upon the newly shaven skin it made a livid mark

No doubt it fairly took him in -- the man from Ironbark.

He fetched a wild up-country yell might wake the dead to hear,

And though his throat, he knew full well, was cut from ear to ear,

He struggled gamely to his feet, and faced the murd’rous foe:

'You've done for me!

you dog, I’m beat!

one hit before I go!

I only wish I had a knife, you blessed murdering shark!

But you’ll remember all your life, the man from Ironbark.'

He lifted up his hairy paw, with one tremendous clout

He landed on the barber’s jaw, and knocked the barber out.

He set to work with tooth and nail, he made the place a wreck;

He grabbed the nearest gilded youth, and tried to break his neck.

And all the while his throat he held to save his vital spark,

And 'Murder!

Bloody Murder!'

yelled the man from Ironbark.

A peeler man who heard the din came in to see the show;

He tried to run the bushman in, but he refused to go.

And when at last the barber spoke, and said, ''Twas all in fun

'Twas just a little harmless joke, a trifle overdone.'

'A joke!'

he cried, 'By George, that’s fine;

a lively sort of lark;

I’d like to catch that murdering swine some night in Ironbark.'

And now while round the shearing floor the list’ning shearers gape,

He tells the story o’er and o’er, and brags of his escape.

'Them barber chaps what keeps a tote, By George, I’ve had enough,

One tried to cut my bloomin' throat, but thank the Lord it’s tough.'

And whether he’s believed or no, there’s one thing to remark,

That flowing beards are all the go way up in Ironbark.

Het was de man uit Ironbark die de stad Sydney trof,

Hij zwierf over straat en park, hij zwierf op en neer.

Hij bleef hier rondhangen, hij bleef daar hangen, tot hij er bijna bij neerviel,

Tot hij uiteindelijk in pure wanhoop een kapperszaak zocht.

''Eh!

scheer mijn baard en snorharen af, ik zal een man van aanzien zijn,

Ik ga de Sydney-toff thuis doen in Ironbark.'

De kapper was klein en flitsend, zoals kappers meestal zijn,

Hij droeg een opvallende sjerp, hij rookte een enorme sigaar:

Hij was een opmerkelijke humorist en hield van repliek,

Hij legde de kansen en hield een 'tas', wat dat ook moge zijn,

En toen hij onze vriend zag aankomen, fluisterde hij: 'Hier is een leeuwerik!

Kijk hoe ik hem levend vang, deze man uit Ironbark.'

Er waren enkele vergulde jongeren die langs de muur van de kapper zaten,

Hun ogen waren dof, hun hoofden waren plat, ze hadden helemaal geen hersenen;

Aan hen gaf de kapper de knipoog, zijn rechtse ooglid gesloten,

'Ik zal dit bloeiende jokel laten denken dat zijn bloeiende keel is doorgesneden.'

En terwijl hij het inzeep en inwreef, maakte hij een onbeleefde opmerking:

'Ik neem aan dat de flats behoorlijk groen zijn daar in Ironbark.'

Een grom was het enige antwoord dat hij kreeg;

hij schoor de kin van de bosjesman,

Daarna het water kokend heet gemaakt en het scheermesje erin gedompeld.

Hij stak zijn hand op, zijn voorhoofd werd zwart, hij pauzeerde even om te genieten,

Toen sneed hij de gloeiend hete scheermes terug over de keel van zijn slachtoffer;

Op de pas geschoren huid maakte het een razend teken

Ongetwijfeld heeft het hem behoorlijk opgepakt - de man uit Ironbark.

Hij haalde een wilde kreet uit het binnenland die de doden zou kunnen wekken om te horen,

En hoewel zijn keel, hij wist heel goed, van oor tot oor was doorgesneden,

Hij worstelde zich moedig overeind en keek de moordlustige vijand aan:

'Je hebt het voor me gedaan!

jij hond, ik ben verslagen!

één hit voordat ik ga!

Ik wou alleen dat ik een mes had, jij gezegende moordende haai!

Maar je zult je je hele leven de man uit Ironbark herinneren.'

Hij hief zijn harige poot op, met een enorme slagkracht

Hij landde op de kaak van de kapper en sloeg de kapper neer.

Hij ging met hand en tand aan het werk, hij maakte er een wrak van;

Hij greep de dichtstbijzijnde vergulde jongen en probeerde zijn nek te breken.

En al die tijd hield hij zijn keel vast om zijn vitale vonk te redden,

En 'Moord!

Bloedige moord!'

schreeuwde de man uit Ironbark.

Een dunschiller die het lawaai hoorde, kwam binnen om de show te zien;

Hij probeerde de bosjesman naar binnen te rennen, maar hij weigerde te gaan.

En toen de kapper eindelijk sprak en zei: 'Het was allemaal leuk'

'Het was maar een onschuldig grapje, een beetje overdreven.'

'Een grap!'

hij riep: 'Bij George, dat is prima;

een levendig soort leeuwerik;

Ik zou dat moordende varken wel eens willen vangen in Ironbark.'

En nu, terwijl rond de scheervloer de list'ning scheerders gapen,

Hij vertelt het verhaal steeds weer en schept op over zijn ontsnapping.

'Die kappers die een tas bewaren, George, ik heb er genoeg van,

Een probeerde mijn keel door te snijden, maar godzijdank is het moeilijk.'

En of hij nu wordt geloofd of niet, er valt één ding op te merken,

Die golvende baarden zijn helemaal in Ironbark.