Taking His Chance - Slim Dusty

They stood by the door of the Inn on the Rise

May Carney looked up in the bushranger’s eyes:

«Oh!

why did you come?

— it was mad of you, Jack;

You know that the troopers are out on your track.»

A laugh and a shake of his obstinate head

«I wanted a dance, and I’ll chance it,» he said

Some twenty-odd bushmen had come to the ball

But Jack from his youth had been known to them all

And bushmen are soft where a woman is fair

So the love of May Carney protected him there

Through all the short evening it seemed like romance

She danced with a bushranger taking his chance

'Twas midnight, the dancers stood suddenly still

Hoofbeats were heard on the side of the hill

Ben Duggan, the drover, along the hillside

Came riding as only a bushman can ride

He sprang from his horse, to the dancers he sped

«The troopers are down in the gully!»

he said

Quite close to the shanty the troopers were seen

«Clear out and ride hard for the ranges, Jack Dean!

Be quick!»

said May Carney, her hand on her heart

«We'll bluff them awhile, and 'twill give you a start.»

He lingered a moment, to kiss her, of course

Then ran to the trees where he’d hobbled his horse

She ran to the gate, and the troopers were there

The jingle of hobbles came faint on the air

Then loudly she screamed, it was only to drown

The treacherous clatter of slip-rails let down

But troopers are sharp, and she saw at a glance

That someone was taking a desperate chance

They chased, and they shouted, «Surrender, Jack Dean!»

They called him three times in the name of the Queen

Then came from the darkness the clicking of locks

The crack of the rifles was heard in the rocks

A shriek and a shout, and a rush of pale men

And there lay the bushranger, chancing it then

Oh, the sergeant dismounted and knelt on the sod

«Your bushranging’s over, make peace, Jack, with God!»

Oh, the dying man laughed, not a word he replied

But turned to the girl who knelt down by his side

He gazed in her eyes as she lifted his head

«Just kiss me my girl, and I’ll chance it,» he said

Ze stonden bij de deur van de Inn on the Rise

May Carney keek op in de ogen van de boswachter:

"Oh!

waarom ben je gekomen?

— het was gek van je, Jack;

Je weet dat de troopers op je pad zijn.»

Een lach en een schudding van zijn koppige hoofd

"Ik wilde een dansje, en ik waag het", zei hij

Een twintigtal Bosjesmannen waren naar het bal gekomen

Maar Jack was al vanaf zijn jeugd bekend bij hen allemaal

En bosjesmannen zijn zacht waar een vrouw eerlijk is

Dus de liefde van May Carney beschermde hem daar

De hele korte avond leek het wel romantiek

Ze danste met een boswachter die zijn kans waagde

'Het was middernacht, de dansers stonden ineens stil

Er werden hoefslagen gehoord aan de zijkant van de heuvel

Ben Duggan, de veedrijver, langs de heuvel

Kwam rijden zoals alleen een bosjesman kan rijden

Hij sprong van zijn paard naar de dansers die hij versnelde

«De troopers zijn beneden in de geul!»

hij zei

Vrij dicht bij de shanty werden de troopers gezien

«Opruimen en hard rijden voor de reeksen, Jack Dean!

Wees snel!"

zei May Carney, haar hand op haar hart

«We zullen ze een tijdje bluffen, en 't zal je een begin geven.'

Hij bleef even hangen, natuurlijk om haar te kussen

Toen rende hij naar de bomen waar hij zijn paard had laten strompelen

Ze rende naar de poort en de troopers waren daar

Het gerinkel van hobbels kwam zwak in de lucht

Toen schreeuwde ze luid, het was alleen om te verdrinken

Het verraderlijke gekletter van slip-rails in de steek gelaten

Maar troopers zijn scherp, en ze zag in één oogopslag

Dat iemand een wanhopige gok waagde

Ze joegen en riepen: «Geef je over, Jack Dean!»

Ze riepen hem drie keer in de naam van de koningin

Toen kwam uit de duisternis het klikken van sloten

Het gekraak van de geweren was te horen in de rotsen

Een gil en een schreeuw, en een stroom van bleke mannen

En daar lag de boswachter, die hem toen aan het spelen was

Oh, de sergeant steeg af en knielde op de zode

"Je bushranging is voorbij, sluit vrede, Jack, met God!"

Oh, de stervende man lachte, geen woord antwoordde hij

Maar wendde zich tot het meisje dat naast hem knielde

Hij keek in haar ogen toen ze zijn hoofd ophief

"Kus me gewoon, mijn meisje, en ik waag het", zei hij