Sweeney - Slim Dusty

It was somewhere in September and the sun was goin' down

When I came in search of copy, to a Darling River town

Come-And-Have-A-Drink we’ll call it, 'tis a fitting name I think

And 'twas raining, for a wonder, up at Come-And-Have-A-Drink

Underneath the pub verandah I was resting on a bunk

When a stranger rose before me, and he said that he was drunk

He apologised for speaking, there was no offence he swore

But he somehow seemed to fancy that he’d seen my face before

He agreed you can’t remember all the chaps you chance to meet

And he said his name was Sweeney, people lived in Sussex Street

He was camping in a stable, that he swore that he was right

Only for the blanky horses walkin' over him all night

He’d apparently been fighting, for his face was black and blue

And it looked as though the horses had been treading on him too

But an honest genial twinkle in the eye that wasn’t hurt

Seemed to hint of something better, spite of drink and rags and dirt

He was born in Parramatta and he said with humour grim

That he’d like to see the city, 'ere the liquor finished him

But he couldn’t raise the money, he was damned if he could think

What the Government was doing here, he offered me a drink

I declined, 'twas self-denial and I lectured him on booze

Using all the hackneyed arguments that preachers mostly use

Things I’d heard in temperance lectures, I was young and rather green

And I ended by referring to the man he might have been

But he couldn’t stay to argue, for his beer was nearly gone

He was glad, he said, to meet me, and he’d see me later on

But he guessed he’d have to go and get his bottle filled again

And he gave a lurch and vanished in the darkness and the rain

Now of afternoons in cities, when the rain is on the land

Visions come to me of Sweeney, with his bottle in his hand

Het was ergens in september en de zon ging onder

Toen ik op zoek was naar een exemplaar, naar een stad in Darling River

Kom en drink een drankje, we zullen het noemen, het is een passende naam denk ik

En 't regende, voor een wonder, bij Come-And-Have-A-Drink

Onder de pub veranda was ik aan het rusten op een stapelbed

Toen een vreemdeling voor mij opstond, en hij zei dat hij dronken was...

Hij verontschuldigde zich voor het spreken, er was geen belediging die hij zwoer

Maar op de een of andere manier leek hij zich te verbeelden dat hij mijn gezicht eerder had gezien

Hij was het ermee eens dat je je niet alle kerels kunt herinneren die je hebt ontmoet

En hij zei dat zijn naam Sweeney was, er woonden mensen in Sussex Street

Hij kampeerde in een stal, dat hij zwoer dat hij gelijk had

Alleen voor de blanke paarden die de hele nacht over hem heen lopen

Hij had blijkbaar gevochten, want zijn gezicht was zwart en blauw

En het leek alsof de paarden hem ook hadden betreden

Maar een oprechte, geniale twinkeling in de ogen die geen pijn deed

Leek op iets beters te wijzen, ondanks drank en vodden en vuil

Hij werd geboren in Parramatta en zei met humor grimmig:

Dat hij de stad graag zou willen zien, voor de drank hem opraakte

Maar hij kon het geld niet inzamelen, hij was verdomd als hij kon denken

Wat de regering hier aan het doen was, hij bood me een drankje aan

Ik weigerde, het was zelfverloochening en ik gaf hem de les over drank

Alle afgezaagde argumenten gebruiken die predikers meestal gebruiken

Dingen die ik had gehoord in lezingen over matigheid, ik was jong en nogal groen

En ik eindigde door te verwijzen naar de man die hij zou kunnen zijn

Maar hij kon niet blijven om ruzie te maken, want zijn bier was bijna op

Hij was blij, zei hij, om me te ontmoeten, en hij zou me later zien

Maar hij vermoedde dat hij zijn fles weer moest gaan vullen

En hij gaf een slinger en verdween in de duisternis en de regen

Nu van middagen in steden, wanneer de regen op het land is

Ik krijg visioenen van Sweeney, met zijn fles in zijn hand