So Long, Old Mates - Slim Dusty

Where are the mates I used to have?

I wonder where they are?

Some still wander and some made good

And others traveled far.

Some have gathered their gear and gone

To a better land or worse;

Their load was heavy, the passing years

Is the weight that oldsters curse.

When we were young and the world was wide

And the longest day not hard,

We would joke our way from dawn to dark,

Through the mob in the branding yard.

One I remember when I was there,

Who helped me in early years,

When I was the butt of the stockrail jokes,

He taught me to take the jeers.

In life he didn’t amount to much,

He came from further out.

He was only a lanky coloured lad,

A station rouse about.

Oh, I’ve thanked him often in after life,

For the things he taught me then,

He guided my youth through the stockman’s life

In the hard, tough world of men.

Although he didn’t amount to much,

All that he had, he gave.

He was white enough and man enough

To rest in a soldier’s grave.

Forgotten by most of the ones he knew

And those of his tribal tree;

The world forgetting, the world forgot

Except by mates like me.

So long, old mate from early days

Wherever you may be.

May the grass be green and the water good,

From care may your days be free.

I’ve traveled a span of the road of life

And I’ve learned to understand,

Through mate-ship the way it was meant to be,

Has no colour, creed nor land.

Contributed: Marten Busstra 2009]

Waar zijn de vrienden die ik vroeger had?

Ik vraag me af waar ze zijn?

Sommigen dwalen nog steeds en sommigen maakten het goed

En anderen reisden ver.

Sommigen hebben hun spullen verzameld en zijn vertrokken

Naar een beter land of erger;

Hun last was zwaar, de voorbije jaren

Is het gewicht dat ouderen vervloeken.

Toen we jong waren en de wereld wijd was

En de langste dag niet moeilijk,

We maakten grapjes van zonsopgang tot zonsondergang,

Door de menigte in de brandingtuin.

Een die ik me herinner toen ik daar was,

Wie heeft me in de beginjaren geholpen,

Toen ik het mikpunt was van de stockrail-grappen,

Hij leerde me om de spot te nemen.

In het leven stelde hij niet veel voor,

Hij kwam van verder weg.

Hij was maar een slungelige gekleurde jongen,

Een station komt in opstand.

Oh, ik heb hem in het hiernamaals vaak bedankt,

Voor de dingen die hij me toen leerde,

Hij leidde mijn jeugd door het leven van de veehoeder

In de harde, stoere mannenwereld.

Hoewel hij niet veel voorstelde,

Alles wat hij had, gaf hij.

Hij was wit genoeg en man genoeg

Om te rusten in het graf van een soldaat.

Vergeten door de meeste van degenen die hij kende

En die van zijn stamboom;

De wereld vergeet, de wereld vergat

Behalve door vrienden zoals ik.

Tot zo, oude maat van vroeger

Waar je ook bent.

Moge het gras groen zijn en het water goed,

Van zorg mogen uw dagen vrij zijn.

Ik heb een deel van de levensweg afgelegd

En ik heb geleerd te begrijpen,

Door stuurmansschap zoals het bedoeld was,

Heeft geen kleur, geloof of land.

Bijgedragen: Marten Busstra 2009]