Ah, Forget It - Slim Dusty, Роберт Шуман

I recollect his joining, I liked him from the first,

His smile was everlasting, unquenchable his thirst,

Oh, I ventured once to ask him, what made him take to booze

He muttered «Ah, forget it, I drink because I choose.»

It wasn’t quite an answer, he saw that I’d was hurt,

And hastened to repair things but «ah forget» it first,

«I didn’t mean to snub you», then shook me by the hand,

«A woman, but forget it.»

I said, «I understand.»

Then he shouted me a whiskey, and paid for two or three,

And grumbled «Ah, forget it», when I said, «This one’s on me.»

His heart was like old Phar Laps, as big and just as great,

And many a needy cobber, a helping hand he gave.

When came the day for sailing, to foreign parts unknown,

We all had friends to cheer us, but he was there alone.

Until the grey haired lady, a mothers eyes alight,

Said, «Son, I’ll keep on praying, for you both day and night.»

With «Ah, forget it, mother, those things will be OK»

We stumbled up the gangplank, and so we sailed away.

Well soon the old battalion was fighting in the line,

And you know no finer hero than this old friend of mine,

One night out in the jungle when we had made a break,

I learned just why the digger is the bravest thing God made,

Wounded in the shell hole and wallowing in mire,

The battle stormed around me, with crackling rifle fire

Machine guns loudly stuttered and swept the shell hole rim,

When someone dropped beside me, oh, I knew that it was him.

And his cheery voice was saying, «Buck up, this wars a cow,

But ah, forget it cobber, for I’ll get ya back somehow.»

Despite that mad infernal, he safely brought me through

But not before the other side had badly got him too.

In choking words I thanked him, though dying he would gain,

He said, «Ah gee, forget it, ah, you would have done the same.»

His rugged face was greying, I knew it was the end,

I better man than I am, had died to save his friend.

And when he comes to judgment, Oh, I know just what he’ll say,

«Dear God I am unfitted to tread the holy way.

«I've gone my way unheeding, just lived a life of sin.»

But God the Just will answer, «Forget it, Son, Come in.»

Ik herinner me zijn deelname, ik vond hem vanaf het begin leuk,

Zijn glimlach was eeuwig, zijn dorst onlesbaar,

Oh, ik waagde het een keer om hem te vragen wat hem ertoe bracht om te drinken

Hij mompelde: "Ah, vergeet het maar, ik drink omdat ik kies."

Het was niet echt een antwoord, hij zag dat ik gekwetst was,

En haastte zich om dingen te repareren, maar «ah vergeet» het eerst,

"Het was niet mijn bedoeling om je af te wijzen", schudde me toen de hand,

"Een vrouw, maar vergeet het maar."

Ik zei: "Ik begrijp het."

Toen riep hij me een whisky, en betaalde voor twee of drie,

En mopperde «Ah, vergeet het maar», toen ik zei: «Deze is van mij.»

Zijn hart was als de oude Phar Laps, even groot en net zo groot,

En menig behoeftige schoenmaker, een helpende hand die hij gaf.

Wanneer kwam de dag om te zeilen, naar onbekende delen,

We hadden allemaal vrienden om ons op te vrolijken, maar hij was daar alleen.

Tot de grijsharige dame, een moeders ogen stralen,

Hij zei: "Zoon, ik zal dag en nacht voor je blijven bidden."

Met "Ah, vergeet het maar, moeder, die dingen komen goed"

We struikelden over de loopplank en dus zeilden we weg.

Weldra vocht het oude bataljon in de linie,

En je kent geen betere held dan deze oude vriend van mij,

Op een avond uit in de jungle toen we een pauze hadden gemaakt,

Ik heb geleerd waarom de graafmachine het dapperste is dat God heeft gemaakt,

Gewond in het granaatgat en wentelend in slijk,

De strijd stormde om me heen, met knetterend geweervuur

Machinegeweren stotterden luid en schoten langs de rand van het granaatgat,

Toen iemand naast me viel, oh, ik wist dat hij het was.

En zijn opgewekte stem zei: "Houd je kop, dit voert een oorlog tegen een koe,

Maar ach, vergeet het maar, want ik zal je op de een of andere manier terugkrijgen.»

Ondanks die gekke hel, bracht hij me er veilig doorheen

Maar niet voordat de andere kant hem ook slecht te pakken had.

Met verstikkende woorden bedankte ik hem, hoewel hij sterven zou winnen,

Hij zei: "Ah, vergeet het maar, ah, jij zou hetzelfde hebben gedaan."

Zijn ruige gezicht werd grijs, ik wist dat het het einde was,

Ik, een betere man dan ik ben, was gestorven om zijn vriend te redden.

En als hij tot oordeel komt, Oh, ik weet precies wat hij zal zeggen,

«Lieve God, ik ben ongeschikt om de heilige weg te betreden.

"Ik ben mijn weg gegaan zonder er acht op te slaan, ik heb gewoon een leven van zonde geleefd."

Maar God de Rechtvaardige zal antwoorden: "Vergeet het, zoon, kom binnen."