On the Night Train - Slim Dusty

Have you seen the bush by moonlight, from the train, go running by?

Here a patch of glassy water;

there a glimpse of mystic sky?

Have you heard the still voice calling, yet so warm, and yet so cold:

«I'm the Mother-Bush that bore you Come to me when you are old»

Did you see the bush below you, sweeping darkly to the Range,

All unchanged and all unchanging, yet so very old and strange

Did you hear the bush a-calling, when your heart was young and bold:

«I'm the Mother-bush that nursed you;

Come to me when you are old»

Through the long and thunderous cutting, and the night train should be still,

Did you hear the grey bush calling from the pine-ridge overhead:

«You have seen the seas and cities, all seems done and all seems told,

I’m the Mother-Bush that loves you, come to me now you are old»

Have you seen the bush by moonlight, from the train, go running by?

Here a patch of glassy water;

there a glimpse of mystic sky?

Have you heard the still voice calling, yet so warm, and yet so cold:

«I'm the Mother-Bush that bore you!

Come to me now you are old»

«I'm the Mother-Bush that loves you!

Come to me now you are old»

Heb je de bush bij maanlicht, vanuit de trein, voorbij zien rennen?

Hier een stukje glazig water;

is er een glimp van de mystieke lucht?

Heb je de stille stem horen roepen, maar toch zo warm en toch zo koud:

«Ik ben de Moeder-Bush die je baarde Kom naar me toe als je oud bent»

Zag je de struik onder je, donker vegen naar de Range,

Allemaal onveranderd en allemaal onveranderlijk, maar toch zo oud en vreemd

Hoorde je de struik roepen, toen je hart jong en stoutmoedig was:

«Ik ben de moederstruik die je verzorgde;

Kom naar me toe als je oud bent»

Door het lange en donderende snijden, en de nachttrein zou stil moeten zijn,

Hoorde je de grijze struik roepen vanuit de pijnboomrug boven je hoofd:

«Je hebt de zeeën en steden gezien, alles lijkt gedaan en alles lijkt verteld,

Ik ben de Moeder-Bush die van je houdt, kom naar me toe nu je oud bent»

Heb je de bush bij maanlicht, vanuit de trein, voorbij zien rennen?

Hier een stukje glazig water;

is er een glimp van de mystieke lucht?

Heb je de stille stem horen roepen, maar toch zo warm en toch zo koud:

«Ik ben de Moeder-Bush die je baarde!

Kom naar me toe nu je oud bent»

«Ik ben de Mother-Bush die van je houdt!

Kom naar me toe nu je oud bent»