Mount Bukaroo - Slim Dusty

Only one old post is standing, solid yet, but only one,

Where the milking and the branding and the slaughtering were done.

Later years have brought dejection, care, and sorrow;

but we knew

Happy days on that selection underneath old Bukaroo.

Then the light of day commencing, found us at the gully’s head,

Splitting timber for the fencing, stripping bark to roof the shed.

Hands and hearts the labour strengthened;

weariness we never knew,

Even when the shadows lengthened 'round the base of Bukaroo.

There for days below the paddock how the wilderness would yield,

To the spade, the pick and mattock, while we toiled to win the field.

Half our hands are hard to sully, ours the deeper blended screw,

Burning off down in the gully at the back of Bukaroo.

When the cows were safely yarded, and the calves were in the pen,

All the cares of day discarded, 'round the fire we mustered then.

Rang the roof with boyish laughter while the flames e’er-topped the flue;

Happy nights remembered after, far away from Bukaroo.

But the years were full of changes, and a sorrow found us there;

For our home amid the ranges was not safe from searching Care.

On he came, a silent creeper;

and another mountain threw

O’er our lives a shadow deeper than the shade of Bukaroo.

All the farm is disappearing;

for the home has vanished now,

Mountain scrub has choked the clearing, hid the furrows of the plough.

Nearer still the scrub is creeping where the little garden grew;

And the old folks now are sleeping, at the face of Bukaroo.

But the years were full of changes, and a sorrow found us there;

For our home amid the ranges was not safe from searching Care.

On he came, a silent creeper;

and another mountain threw

O’er our lives a shadow deeper than the shade of Bukaroo.

Slechts één oude post staat nog, solide nog, maar slechts één,

Waar het melken en het brandmerken en het slachten werd gedaan.

Latere jaren hebben neerslachtigheid, zorg en verdriet gebracht;

maar we wisten het

Fijne dagen met die selectie onder de oude Bukaroo.

Toen het daglicht begon, vond ons aan het hoofd van de geul,

Hout splijten voor het hekwerk, bast verwijderen om de schuur te overdekken.

Handen en harten de arbeid versterkt;

vermoeidheid die we nooit kenden,

Zelfs toen de schaduwen langer werden rond de basis van Bukaroo.

Daar dagenlang onder de paddock hoe de wildernis zou wijken,

Naar de schop, het plectrum en de mattock, terwijl we zwoegden om het veld te winnen.

De helft van onze handen is moeilijk te bezoedelen, de onze de diepere gemengde schroef,

Afbranden in de geul aan de achterkant van Bukaroo.

Toen de koeien veilig gestald waren en de kalveren in de kooi,

Alle zorgen van de dag weggegooid, 'rond het vuur verzamelden we toen.

Met jongensachtig gelach op het dak rinkelden, terwijl de vlammen boven het rookkanaal uitkwamen;

Fijne nachten later herinnerd, ver weg van Bukaroo.

Maar de jaren waren vol veranderingen, en een verdriet vond ons daar;

Want ons huis te midden van de reeksen was niet veilig voor het zoeken naar zorg.

Op kwam hij, een stille klimplant;

en nog een berg gooide

O'er ons leven een schaduw dieper dan de schaduw van Bukaroo.

De hele boerderij verdwijnt;

want het huis is nu verdwenen,

Bergstruik heeft de open plek verstikt, de voren van de ploeg verborgen.

Nog dichterbij kruipt het struikgewas waar de kleine tuin groeide;

En de oude mensen slapen nu, in het gezicht van Bukaroo.

Maar de jaren waren vol veranderingen, en een verdriet vond ons daar;

Want ons huis te midden van de reeksen was niet veilig voor het zoeken naar zorg.

Op kwam hij, een stille klimplant;

en nog een berg gooide

O'er ons leven een schaduw dieper dan de schaduw van Bukaroo.