Mad Jack's Cockatoo - Slim Dusty

There’s a man that went out, in the flood time and drought

By the banks of the outer Barcoo,

They called him «Mad Jack», 'cos the swag on his back,

Was the perch for an old cockatoo.

By towns near and far and shed, shanty and bar

Came the arms of Mad Jack and his bird

And this tale I relate, it was told by a mate

Is just one of many I’ve heard.

Now Jack was a bloke who could drink, holy smoke!

He could swig twenty mugs to my ten,

And that old cockatoo it could sink quite a few

And it drank with the rest of the men.

One day when the heat was a thing hard to beat,

Mad Jack and his old cockatoo,

Came in from the west to the old «Swagman's Rest»

And they ordered the schooners for two.

When these had gone down he pulled out half a crown

And they drank 'til their money was spent,

Then he pulled out a note from his old tattered old coat,

And between them they drank every cent.

Then that old cockatoo it swore red, black and blue,

And it knocked all the mugs off the bar,

Then it flew through the air and it pulled at the hair

Of a chap who was drinking «Three Star»,

And it jerked out the pegs from the barrels and kegs,

Knocked the bottles all down from the shelf,

With a sound like a cheer it dived into the beer

And it finished up drowning itself.

When poor Jack awoke not a word then was spoke,

But he cried like a lost husband’s wife,

And with each falling tear made a flood with the beer,

And the men had to swim for their life,

Now poor Jack was drowned and when finally found,

He was lying there stiffened and blue,

And it’s told far and wide that stretched out by his side,

Was his track mate the old cockatoo

Er is een man die naar buiten ging, in de tijd van overstromingen en droogte

Aan de oevers van de buitenste Barcoo,

Ze noemden hem «Mad Jack», vanwege de swag op zijn rug,

Was de stok voor een oude kaketoe.

Door steden dichtbij en ver weg en schuur, sloppenwijk en bar

Kwam de armen van Mad Jack en zijn vogel

En dit verhaal dat ik vertel, werd verteld door een vriend

Is slechts een van de vele die ik heb gehoord.

Nu was Jack een kerel die kon drinken, heilige rook!

Hij kon twintig mokken naar mijn tien drinken,

En die oude kaketoe kan er nogal wat zinken

En het dronk met de rest van de mannen.

Op een dag dat de hitte moeilijk te verslaan was,

Mad Jack en zijn oude kaketoe,

Kwam vanuit het westen naar de oude "Swagman's Rest"

En ze bestelden de schoeners voor twee.

Toen deze waren gevallen, trok hij een halve kroon eruit

En ze dronken tot hun geld op was,

Toen haalde hij een briefje uit zijn oude versleten jas,

En tussen hen dronken ze elke cent.

Toen zwoer die oude kaketoe rood, zwart en blauw,

En het sloeg alle mokken van de bar,

Toen vloog het door de lucht en het trok aan het haar

Van een kerel die «Three Star» dronk,

En het rukte de pinnen uit de vaten en vaten,

sloeg de flessen allemaal van de plank,

Met een geluid als een gejuich dook het in het bier

En het verdronk zichzelf.

Toen de arme Jack wakker werd, werd er geen woord gesproken,

Maar hij huilde als de vrouw van een verloren man,

En met elke vallende traan een vloed met het bier,

En de mannen moesten zwemmen voor hun leven,

Nu was arme Jack verdronken en toen hij eindelijk werd gevonden,

Hij lag daar verstijfd en blauw,

En het is wijd en zijd verteld dat zich aan zijn zijde uitstrekte,

Was zijn maatje de oude kaketoe