King of Kalgoorlie - Slim Dusty

One night I was strollin' the time seemed to drag

I paused for a drink from the bronze water bag

That old Paddy Hannan holds out all the while

And I’ll swear that he slipped me a wink and a smile

Born on the breeze came the throb of the mines

And up in the city the mid nightly chimes

And the ghosts of the past and Paddy and I

Delved in the realms of the days long gone by

From all the world over adventurers came

To gamble their lives on the Nullarbor plain

They’d fight and they’d laugh they’d love and they’d live

And they’d die as they saw what the earth had to give

For how many times has the story been told

On the fields they all knew there are two kinds of gold

There’s the gold that men die for and struggle and strive

And the gold we call water that keeps men alive

We can only imagine their perils and fears

The hardships the heartaches their triumphs and tears

Dame fortune was fickle while many she spurned

She smiled upon others, some never returned.

Today, there are younger strong hands at the reins

But the gallant old prospector always remains

He’s there in the sunset the trees and the dust

His spirit is ours in his land our trust

Oh, he’s there sure enough in the big school of mines

In the books in the children those brave little vines

For the soul does not die as it passes the years

And what braver men than the old pioneers

So, old Paddy Hannan sits there on his throne

And dreams of the past and the days he had known

The clothes that he wears are not much for style

But who cares for that on the old golden mile.

Yes old Paddy Hannan in sunshine or rain

Dwells in the street which carries his name

His majesty watches out there all alone

The King of Kalgoorlie on his street corner throne.

Op een nacht was ik aan het wandelen, de tijd leek te slepen

Ik pauzeerde voor een drankje uit de bronzen waterzak

Die oude Paddy Hannan houdt het de hele tijd vol

En ik zweer je dat hij me een knipoog en een glimlach gaf

Geboren op de wind kwam het kloppen van de mijnen

En in de stad klinkt het midden van de nacht

En de geesten van het verleden en Paddy en ik

Duik in de rijken van lang vervlogen tijden

Van over de hele wereld kwamen avonturiers

Om hun leven te gokken op de vlakte van Nullarbor

Ze zouden vechten en ze zouden lachen waar ze van zouden houden en ze zouden leven

En ze zouden sterven als ze zagen wat de aarde te bieden had

Hoe vaak is het verhaal al verteld?

Op de velden wisten ze allemaal dat er twee soorten goud zijn

Er is het goud waar mannen voor sterven en strijden en streven

En het goud dat we water noemen dat mannen in leven houdt

We kunnen ons hun gevaren en angsten alleen maar voorstellen

De ontberingen het hartzeer hun triomfen en tranen

Dame fortuin was wispelturig, terwijl ze velen afwees

Ze glimlachte naar anderen, sommigen kwamen nooit meer terug.

Tegenwoordig zijn er jongere sterke handen aan de teugels

Maar de dappere oude goudzoeker blijft altijd

Hij is daar in de zonsondergang, de bomen en het stof

Zijn geest is de onze in zijn land ons vertrouwen

Oh, hij is daar zeker genoeg in de grote school van mijnen

In de boeken bij de kinderen die dappere kleine wijnstokken

Want de ziel sterft niet als ze door de jaren heen gaat

En wat moediger mannen dan de oude pioniers

Dus de oude Paddy Hannan zit daar op zijn troon

En dromen van het verleden en de dagen die hij had gekend

De kleding die hij draagt, is niet veel voor stijl

Maar wie geeft daar om op de oude gouden mijl.

Ja oude Paddy Hannan in de zon of in de regen

Woont in de straat die zijn naam draagt

Zijne Majesteit waakt daar helemaal alleen

De koning van Kalgoorlie op zijn troon op de hoek van de straat.