Down The Dusty Road To Home - Slim Dusty, Joy McKean

Oh come let us wander,

Down the old bush track we’ll go,

Through the sandhills and the mulga,

Where the old man saltbush grows,

No more we plan to follow,

The life of a rolling stone,

So we’ll hit the road out yonder,

Down the dusty road to home.

Around the campfire yarning,

'Neath the twinkling stars above,

We’ll wend our way together,

Back to the land we love,

As we gaze into the distance,

And feel we’re not alone,

This helps us face the hardships,

Down the dusty road to home.

We’re finished with the town life,

And the traffic’s constant roar,

So now we’ll head out westward

And we’ll settledown once more,

Out along that old brown river,

Where the 'roo and emu roam,

And the tall gums bid us welcome

Down the dusty road to home.

To see again those storm clouds,

Gather from the western sky,

And break across the desert

As it quickly passes by.

A distant swirling dust haze,

Where a mob of cattle roam,

They beckon us to wander,

Down the dusty road to home.

Our hearts are in this country,

Where droughts strikes hard and fast,

Where the spirit of it’s people,

Always hangs on to the last,

We see the heat wave rising,

Out across the golden loam,

No more we’ll need to wander,

Down the dusty road to home.

So come let us wander,

Down the old bush track we’ll go,

Through the sand hills and the mulga,

Where the old man saltbush grows,

No more we plan to follow,

The life of a rolling stone,

So we hit the road out yonder,

Down the dusty road to home

Oh kom, laten we dwalen,

We gaan langs het oude bospad,

Door de zandheuvels en de mulga,

Waar de oude man saltbush groeit,

We zijn niet meer van plan om te volgen,

Het leven van een rollende steen,

Dus we gaan op pad daarginds,

Over de stoffige weg naar huis.

Rond het kampvuur garen,

'Onder de fonkelende sterren boven,

Samen zoeken we onze weg,

Terug naar het land waar we van houden,

Terwijl we in de verte staren,

En het gevoel hebben dat we niet alleen zijn,

Dit helpt ons de ontberingen het hoofd te bieden,

Over de stoffige weg naar huis.

We zijn klaar met het stadsleven,

En het constante geraas van het verkeer,

Dus nu gaan we naar het westen

En we zullen nog een keer settelen,

Langs die oude bruine rivier,

Waar de 'roo en emu zwerven,

En het hoge tandvlees heet ons welkom

Over de stoffige weg naar huis.

Om die onweerswolken weer te zien,

Verzamel vanuit de westelijke hemel,

En door de woestijn breken

Zoals het snel voorbij gaat.

Een verre wervelende stofnevel,

Waar een kudde vee dwaalt,

Ze nodigen ons uit om rond te dwalen,

Over de stoffige weg naar huis.

Onze harten zijn in dit land,

Waar droogtes hard en snel toeslaan,

Waar de geest van zijn mensen,

Hangt altijd tot de laatste,

We zien de hittegolf stijgen,

Over de gouden leem,

We hoeven niet meer rond te dwalen,

Over de stoffige weg naar huis.

Dus kom, laten we dwalen,

We gaan langs het oude bospad,

Door de zandheuvels en de mulga,

Waar de oude man saltbush groeit,

We zijn niet meer van plan om te volgen,

Het leven van een rollende steen,

Dus gingen we op pad daarginds,

Op de stoffige weg naar huis