Holy Dan - Slim Dusty

It was in the Queensland drought

And over hill and dell,

No grass the water far apart,

All dry and hot as hell.

The wretched bullock teams drew up

Beside a water-hole

They’d struggled on through dust and drought

For days to reach this goal.

And though the water rendered forth

A rank, unholy stench,

The bullocks and the bullockies

Drank deep their thirst to quench.

Two of the drivers cursed and swore

As only drivers can.

The other one, named Daniel,

Best known as Holy Dan,

Admonished them and said it was

The Lord’s all-wise decree;

And if they’d only watch and wait,

A change they’d quickly see.

'Twas strange that of Dan’s bullocks

Not one had gone aloft,

But this, he said, was due to prayer

And supplication oft.

At last one died but Dan was calm,

He hardly seemed to care;

He knelt beside the bullock’s corpse

And offered up a prayer.

«One bullock Thou has taken, Lord,

And so it seemeth best.

Thy will be done, but see my need

And spare to me the rest!»

A month went by.

Dan’s bullocks now

Were dying every day,

But still on each occasion would

The faithful fellow pray,

«Another Thou has taken, Lord,

And so it seemeth best.

Thy will be done, but see my need,

And spare to me the rest!»

And still they camped beside the hole,

And still it never rained,

And still Dan’s bullocks died and died,

Till only one remained.

Then Dan broke down — good Holy Dan —

The man who never swore.

He knelt beside the latest corpse,

And here’s the prayer he prore.

«That's nineteen Thou has taken, Lord,

And now you’ll plainly see

you’d better take the bloody lot,

One’s no damn good to me.»

The other riders laughed so much

They shook the sky around;

The lightning flashed, the thunder roared,

And Holy Dan was drowned.

Het was tijdens de droogte in Queensland

En over heuvel en dell,

Geen gras het water ver uit elkaar,

Allemaal droog en heet als de hel.

De ellendige ossenteams trokken op

Naast een waterpoel

Ze hadden zich door stof en droogte heen geworsteld

Dagenlang om dit doel te bereiken.

En hoewel het water voortvloeide...

Een ranzige, onheilige stank,

De ossen en de ossen

Dronk diep hun dorst om te lessen.

Twee van de chauffeurs vloekten en vloekten

Zoals alleen chauffeurs dat kunnen.

De andere, genaamd Daniël,

Best bekend als Heilige Dan,

Waarschuwde hen en zei dat het was

het alwijze besluit van de Heer;

En als ze alleen maar zouden kijken en wachten,

Een verandering die ze snel zouden zien.

'Het was vreemd dat van Dan's ossen

Niet één was naar boven gegaan,

Maar dit, zei hij, was te wijten aan gebed

En smeekbede vaak.

Eindelijk stierf er een, maar Dan was kalm,

Het leek hem nauwelijks iets te schelen;

Hij knielde naast het lijk van de os

En offerde een gebed op.

«Eén os hebt U genomen, Heer,

En dus lijkt het het beste.

Uw wil geschiede, maar zie mijn behoefte

En bespaar mij de rest!»

Er ging een maand voorbij.

Dan's ossen nu

Elke dag stierven,

Maar toch bij elke gelegenheid zou

De trouwe medemens bidt,

«Een andere die Gij hebt genomen, Heer,

En dus lijkt het het beste.

Uw wil geschiede, maar zie mijn nood,

En bespaar mij de rest!»

En toch kampeerden ze naast het gat,

En toch heeft het nooit geregend,

En nog steeds stierven de ossen van Dan en stierven,

Tot er maar één overbleef.

Toen stortte Dan in — goede heilige Dan —

De man die nooit zwoer.

Hij knielde naast het laatste lijk,

En hier is het gebed dat hij bestudeert.

«Dat is negentien die Gij hebt genomen, Heer,

En nu zul je het duidelijk zien

je kunt maar beter de verdomde partij nemen,

Eén is verdomd goed voor me.»

De andere renners hebben zo gelachen

Ze schudden de lucht rond;

De bliksem flitste, de donder bulderde,

En Heilige Dan verdronk.