Fifteen Hundred Head - Slim Dusty

Through the Mitchell Grass, half green he sees them feeding

In the lead a dusty horseman scans the plain

Fifteen hundred shorthorn steers are bound for Queensland

And he’s back there on the Barkley route again

Fifteen hundred bush bred steers in late September

Fifteen hundred miles they leave their home behind

For the dry days and the rushes in the land swoop

And the freezin' south east wind comes to his mind

He can feel the freezin' saddle flaps at daybreak

He can taste the kind of breakfast drovers know

And the scars from saddle dees are on his knuckles

From some battle to stay mounted long ago

Fifteen hundred reds and roans and broken baldies

Fifteen hundred demon nostrils wide with fright

Cracking timber, flying hooves and straining halters

Fifteen hundred peals of thunder in the night

Fifteen hundred pairs of spreading horns and ear marks

Fifteen hundred mutes 'neath fifteen million stars

He is back there playing nursemaid on a night horse

But he’s a prisoner in a prison with no bars

Never more at dinner camp with Kort and Brownett

But they don’t serve Kort pot tea in Sydney clubs

Nevermore he’ll walk the big mobs down the Rankin

Or lead 'em through the Enniskillen scrubs

Wake him gently when you sense his dream has ended

When those fifteen hundred march into the haze

Of the long, long years since he went down the Rankin

Just a stripling in the good old droving days

Door het Mitchell Grass, half groen, ziet hij ze eten

Aan de leiding scant een stoffige ruiter de vlakte

Vijftienhonderd korthoornossen zijn op weg naar Queensland

En hij is daar weer op de Barkley-route

Vijftienhonderd in de bush gefokte ossen eind september

Vijftienhonderd mijl laten ze hun huis achter

Voor de droge dagen en de stormloop op het land

En de ijzige zuidoostelijke wind komt in zijn gedachten

Hij kan de bevriezende zadelflappen voelen bij het ochtendgloren

Hij kan proeven van het soort ontbijtdrijvers dat ze kennen

En de littekens van zadeldees zitten op zijn knokkels

Van een gevecht om lang geleden op de been te blijven

Vijftienhonderd rode en roans en gebroken baldies

Vijftienhonderd demonenneusgaten wijd van schrik

Barstend hout, vliegende hoeven en gespannen halsters

Vijftienhonderd donderslagen in de nacht

Vijftienhonderd paar spreidhoorns en oormerken

Vijftienhonderd mutes 'neath vijftien miljoen sterren

Hij speelt daar kindermeisje op een nachtpaard

Maar hij is een gevangene in een gevangenis zonder tralies

Nooit meer op dinnercamp met Kort en Brownett

Maar ze serveren geen Kort pot-thee in clubs in Sydney

Nooit meer zal hij de grote mobs over de Rankin lopen

Of leid ze door de Enniskillen-struiken

Maak hem zachtjes wakker als je voelt dat zijn droom is geëindigd

Wanneer die vijftienhonderd de nevel in marcheren

Van de lange, lange jaren sinds hij de Rankin afging

Gewoon een stripje in de goede oude tijd van autorijden