Clara Waters - Slim Dusty

I was drivin' out through Mitchell

Heard a lonesome railroad whistle

So I stopped beside the highway for a spell

And in this pleasant place

Was a notice well displayed

With a story I am now about to tell

The notice was a roll of those who’d paid the toll

While working on the railroad to the west

Wives and workers perished

With the children that they cherished

And in lonely graves were gently laid to rest

Then I found my vision misted

As among the many listed

The name of Clara Waters caught my eye

I imagined my own daughter

In the place of Clara waters

While the busy highway traffic hurtled by

How short her life had been

She was only seventeen

Yet her story may be very simply told

A doctor might have saved her

From the fever after labour

Her baby died when he was four days old

Then the scene before me shifted

As back in time I drifted

As back in time a hundred years I went

And through my muddled dreaming

A morning sun came beaming

On a battered billy steaming by a tent

For here was pretty Clara

With her husband there to share a

Simple meal before their daily task

I am anxious now to meet her

So I hurry on to greet her

With the questions that I feel I have to ask

And when the day is breaking

Is there happiness in waking

Have you had your share of laughter joy and cheer

You were very young to marry

And the baby that you carry

Does it make you wish your mother could be near

In the coolness of the morning

In the piccaninnie dawning

Does your husband tell you often of his love

While the magpies merry singing

In the higher branches ringing

Is bringing morning greetings from above

Does the gentle evening breeze

Wave the smoke up through the trees

Do you see the shafts of sunlight drifting down

Or has drudgery and duty

Made you blind to every beauty

While the camp is turning dusty bare and brown

(spoken)

With a bed of planks and sacking

And with every comfort lacking

Growing heavy as your time is drawing near

In your shabby tent so dreary

Are you very often weary

And do you sometimes shed a silent lonely tear

(sung)

And when her son was born

On a hot December morn

And the deadly fever started on its quest

Was there time for her to hold him

And in her love enfold him

Was there time to give him comfort at her breast

Of course there’s no replying

To my questions and my prying

And suddenly I know it’s time to go

But I reckon I’ll remember

What happened that December

In the summertime a hundred years ago

And then a road train passes

There’s a ripple through the grasses

As if to wave a fleeting sad goodbye

To Clara and her son

Their lives so briefly run

And the busy highway traffic rushes by

Ik reed door Mitchell

Hoorde een eenzaam spoorwegfluitje

Dus ik stopte even langs de snelweg

En op deze aangename plek

Werd een bericht goed weergegeven

Met een verhaal dat ik nu ga vertellen

Het bericht was een lijst van degenen die de tol hadden betaald

Tijdens het werken aan de spoorlijn naar het westen

Vrouwen en arbeiders kwamen om

Met de kinderen die ze koesterden

En in eenzame graven werden zachtjes gelegd om te rusten

Toen ontdekte ik dat mijn zicht vertroebeld was

Als een van de vele genoemde

De naam van Clara Waters trok mijn aandacht

Ik stelde me mijn eigen dochter voor

In de plaats van Clara Waters

Terwijl het drukke snelwegverkeer voorbij raast

Hoe kort was haar leven geweest

Ze was pas zeventien

Toch kan haar verhaal heel eenvoudig worden verteld

Een dokter heeft haar misschien gered

Van de koorts na de bevalling

Haar baby stierf toen hij vier dagen oud was

Toen verschoof de scène voor mij 

Toen ik terug in de tijd dreef

Als honderd jaar terug in de tijd ging ik

En door mijn verwarde dromen

Er scheen een ochtendzon

Op een gehavende Billy stomend bij een tent

Want hier was mooie Clara

Met haar man daar om te delen

Eenvoudige maaltijd voor hun dagelijkse taak

Ik wil haar nu graag ontmoeten

Dus ik haast me om haar te begroeten

Met de vragen die ik voel dat ik moet stellen

En als de dag aanbreekt

Is er geluk in wakker zijn?

Heb je je deel van het lachen gehad, vreugde en gejuich?

Je was erg jong om te trouwen

En de baby die je draagt

Zou je willen dat je moeder in de buurt was?

In de koelte van de ochtend

In het aanbreken van de Piccaninnie

Vertelt je man je vaak over zijn liefde?

Terwijl de eksters vrolijk zingen

In de hogere takken rinkelend

Brengt ochtendgroeten van boven

Doet de zachte avondbries?

Zwaai de rook omhoog door de bomen

Zie je de zonnestralen naar beneden drijven?

Of heeft zwoegen en plichten

Maakte je blind voor elke schoonheid

Terwijl het kamp stoffig kaal en bruin wordt

(gesproken)

Met een bed van planken en plundering

En met alle comfort ontbreekt

Zwaar worden naarmate uw tijd nadert

In je armoedige tent zo somber

Ben je vaak moe?

En laat je soms een stille eenzame traan?

(gezongen)

En toen haar zoon werd geboren

Op een warme decemberochtend

En de dodelijke koorts begon op zijn zoektocht

Was er tijd voor haar om hem vast te houden?

En omhels hem in haar liefde

Was er tijd om hem te troosten aan haar borst?

Natuurlijk wordt er niet gereageerd

Op mijn vragen en mijn nieuwsgierige blikken

En ineens weet ik dat het tijd is om te gaan

Maar ik denk dat ik het me zal herinneren

Wat gebeurde er in december?

In de zomer honderd jaar geleden

En dan komt er een roadtrain voorbij

Er is een rimpeling door het gras

Alsof je een vluchtig verdrietig afscheid wilt nemen

Aan Clara en haar zoon

Hun leven loopt zo kort

En het drukke snelwegverkeer raast voorbij