Break O'Day - Slim Dusty

You love me, you say, and I think you do,

But I know so many who don’t,

How can I say I’ll be true to you,

When I know very well that I won’t?

I have journeyed long and my goal is far,

I love, but I cannot bide,

For as sure as rises the morning star,

With the break of day I’ll ride.

I was doomed to ruin or doomed to mar

The home wherever I stay,

But I’ll think of you as the morning star

And they call me Break o' Day.

They well might have named me the Fall o' Night,

For drear is the track I mark,

But I love fair girls and I love the light,

For I and my tribe were dark.

You may love me dear, for a day and night,

You may cast your life aside;

But as sure as the morning star shines bright

With the break of day I’ll ride.

There was never a lover so proud and kind,

There was never a friend so true;

But the song of my life I have left behind

In the heart of a girl like you.

There was never so deep or cruel a wrong

In the land that is far away,

There was never so bitter a broken heart

That rode at the break of day.

God bless you, dear, with your red-gold hair

And your pitying eyes of grey,

Oh!

my heart forbids that a star so fair

Should be marred by the Break o' Day.

Live on, my girl, as the girl you are,

Be a good and a true man’s bride,

For as sure as beckons the evening star

With the fall o' night I’ll ride.

I was born to ruin or born to mar

The home wherever I light.

Oh!

I wish that you were the Evening Star

And that I were the Fall o' Night.

And that I were the Fall o' Night.

And that I were the Fall o' Night

Je houdt van me, zeg je, en ik denk van wel,

Maar ik ken er zo veel die dat niet doen,

Hoe kan ik zeggen dat ik je trouw zal zijn,

Als ik heel goed weet dat ik dat niet zal doen?

Ik heb lang gereisd en mijn doel is ver,

Ik heb lief, maar ik kan niet wachten,

Voor zo zeker als de morgenster opkomt,

Met het aanbreken van de dag zal ik rijden.

Ik was gedoemd te ruïneren of gedoemd te mislukken

Het huis waar ik ook verblijf,

Maar ik zal aan jou denken als de morgenster

En ze noemen me Break o' Day.

Ze hadden me misschien de Fall o' Night genoemd,

Want triest is het nummer dat ik markeer,

Maar ik hou van mooie meisjes en ik hou van het licht,

Want ik en mijn stam waren donker.

Je mag van me houden, voor een dag en een nacht,

U kunt uw leven terzijde schuiven;

Maar zo zeker als de morgenster helder schijnt

Met het aanbreken van de dag zal ik rijden.

Er was nog nooit een minnaar zo trots en vriendelijk,

Er was nog nooit een vriend zo waar;

Maar het lied van mijn leven heb ik achtergelaten

In het hart van een meisje zoals jij.

Er was nog nooit zo'n diepe of wrede fout

In het land dat ver weg is,

Er was nog nooit zo'n bitter gebroken hart

Dat reed bij het aanbreken van de dag.

God zegene je, lieverd, met je rood-gouden haar

En je medelijdende ogen van grijs,

Oh!

mijn hart verbiedt dat een ster zo eerlijk is

Moet worden ontsierd door de Break o' Day.

Leef voort, mijn meisje, als het meisje dat je bent,

Wees een goede en echte mannenbruid,

Zo zeker als de avondster lonkt

Met de herfst van de nacht zal ik rijden.

Ik ben geboren om te ruïneren of geboren om te trouwen

Het huis waar ik ook licht.

Oh!

Ik wou dat jij de Avondster was

En dat ik de Fall o' Night was.

En dat ik de Fall o' Night was.

En dat ik de Fall o' Night was