Believe It Or Not - Slim Dusty

He was a gun shearer, a ringer of sheds

Who had come to the end of his run,

So he let out a yell and threw down his blade,

The last of his ten had been done.

Then he went to the office and asked for his cheque,

And the manager paid him in cash,

Then he rolled up his blanket and started for home

'Ere he gambled at cards and got rash

He camped for the night 'neath the trees by the road,

Away from the cold and the damp,

When a swagman came out of the ev’nin' dusk

And started to make up his camp.

«Come and join me old timer» the shearer said,

«I've tucker enough here for two.»

«My ole tucker bag’s light», the old feller said,

«Thanks boy, don’t mind if I do.»

Guitar

When the meal was finished they started to talk,

In the way that travellers do,

An' the old feller said, «You been travellin' long?»

«Your gear an' your blanket look new.»

«No, I’m not on the track» the shearer said,

«I'm a shearer just finished my run,

An' I’ve five hundred dollars in this here purse,

Just to prove that my job has been done.»

«Oooooh, five hundred dollars» the old feller said,

«That's a lot of money me son»

there’s many a man been murdered for less,

Buried some place on the run."

Then he went to his swag and took out a knife,

And also a sharpening stone,

As he sharpened the edge an' he looked up and said,

«You should never have travelled alone.»

Oh, the shearer thought what a fool he’s been,

To open his mouth so wide,

He was sure the old man would wait 'til he slept

An' then bury that knife in his hide.

So he lay in his blanket an' waited to hear,

The sound as the swagman slept,

When he heard the first snore, he slipped out of bed,

Into the darkness he crept.

But he hadn’t gone far when he thought he could hear,

Footsteps not far at the back,

So he quickened his pace from a walk to a trot,

The footsteps kept pounding the track.

At last he was running flat out in the dark,

From fear he was almost blind,

An' the faster he went, the faster they came,

Those footsteps padding behind.

Then he stumbled and fell with a terrible thud,

Cross a log that lay on the track,

As he lay there gasping and fancin'

He felt the point of that knife in his back.

And there he trembled with energy spent,

An' he knew that his race had been run,

When the swagman fell over the log at his side,

An' whispered «Who's after us son?»

Well the shearer heaved a great sigh of relief,

An' said, «No one is after us dad.»

«Well if no one’s chasin' «the old feller said,

«What the hell are we runnin' fur, lad.»

Hij was een kanonnenscheerder, een beltoon van schuren

Die aan het einde van zijn run was gekomen,

Dus hij slaakte een kreet en gooide zijn mes neer,

De laatste van zijn tien was gedaan.

Toen ging hij naar het kantoor en vroeg om zijn cheque,

En de manager betaalde hem contant,

Toen rolde hij zijn deken op en ging op weg naar huis

'Eer hij met kaarten gokte en uitslag kreeg'

Hij kampeerde voor de nacht 'onder de bomen langs de weg,

Weg van de kou en het vocht,

Toen een swagman uit de schemering kwam

En begon zijn kamp op te maken.

"Kom maar bij me oldtimer" zei de scheerder,

"Ik heb hier genoeg tucker voor twee."

«Het licht van mijn oude tuckerbag», zei de oude kerel,

"Bedankt jongen, vind het niet erg als ik dat doe."

Gitaar

Toen de maaltijd klaar was, begonnen ze te praten,

Zoals reizigers dat doen,

En de oude man zei: "Ben je al lang op reis?"

«Je uitrusting en je deken zien er als nieuw uit.»

"Nee, ik ben niet op de baan", zei de scheerder,

«Ik ben een scheerder net klaar met mijn run,

En ik heb vijfhonderd dollar in deze portemonnee,

Gewoon om te bewijzen dat mijn werk is gedaan.»

"Ooooh, vijfhonderd dollar", zei de oude man,

«Dat is veel geld, mijn zoon»

er zijn veel mannen vermoord voor minder,

Begraven ergens op de vlucht."

Toen ging hij naar zijn swag en pakte een mes,

En ook een slijpsteen,

Terwijl hij de rand slijpde, keek hij op en zei:

"Je had nooit alleen moeten reizen."

Oh, de scheerder dacht wat een dwaas hij is geweest,

Om zijn mond zo wijd open te doen,

Hij was er zeker van dat de oude man zou wachten tot hij sliep

En begraaf dan dat mes in zijn huid.

Dus hij lag in zijn deken en wachtte om te horen,

Het geluid als de swagman sliep,

Toen hij het eerste gesnurk hoorde, glipte hij uit bed,

Hij kroop de duisternis in.

Maar hij was niet ver gegaan toen hij dacht te kunnen horen,

Voetstappen niet ver aan de achterkant,

Dus versnelde hij zijn pas van stap naar draf,

De voetstappen bleven de baan beuken.

Eindelijk rende hij voluit in het donker,

Van angst was hij bijna blind,

En hoe sneller hij ging, hoe sneller ze kwamen,

Die voetstappen die achterop komen.

Toen struikelde hij en viel met een verschrikkelijke plof,

Steek een boomstam over die op de baan lag,

Terwijl hij daar hijgend en fancin' lag

Hij voelde de punt van dat mes in zijn rug.

En daar beefde hij van de verbruikte energie,

En hij wist dat zijn race was gelopen,

Toen de swagman over de boomstam naast hem viel,

Een' fluisterde 'Wie zit er achter ons aan, zoon?'

Welnu, de scheerder slaakte een zucht van verlichting,

An' zei: 'Niemand zit achter ons aan, vader.'

«Nou, als niemand achtervolgt, zei de oude man:

«Wat zijn we in godsnaam aan het rennen, jongen.»