Ballad of the Drover - Slim Dusty

Across the stony ridges, across the rolling plain

Young Harry Dale, the drover, comes riding home again

And well his stock-horse bears him, and light of heart is he

And stoutly his old pack-horse is trotting by his knee

Up Queensland way with cattle he travelled regions vast;

And many months have vanished since home-folk saw him last

He hums a song of someone he hopes to marry soon;

And hobble-chains and camp-ware keep jingling to the tune

Beyond the hazy dado against the lower skies

And yon blue line of ranges the homestead station lies

Thitherward the drover jogs through the lazy noon

While hobble-chains and camp-ware keep jingling to a tune

Instrumental

An hour has filled the heavens with storm-clouds inky black;

At times the lightning trickles around the drover’s track;

But Harry pushes onward, his horses' strength he tries

In hope to reach the river before the flood shall rise

The thunder stealing o’er him goes rolling down the plain;

And sing on thirsty pastures in past the flashing rain

And every creek and gully sends forth its trival flood

The river runs with anger, all stained with yellow mud

Now Harry speaks to Rover, the best dog on the plains

And to his hardy horses, and strokes their shaggy manes;

«We've breasted bigger rivers when floods were at their height

Nor shall this gutter stop us from getting home to-night!»

Instrumental

The thunder growls a warning, the blue fork lightnings streaks

As the drover turns his horses to swim the fatal creek

But, oh!

the flood runs stronger than e’er it ran before;

The saddle-horse is failing, and only half-way o’er!

When flashes next the lightning, the flood’s grey breast is blank

And a cattle dog and pack-horse are struggling up the bank

But in the lonely homestead the girl shall wait in vain

He’ll never pass the stations, in charge of stock again

The faithful dog a moment lies panting on the bank

And then pluges through the current to where his master sank

And round and round in circles he fights with failing strength

Till, ripped by wilder waters, he fails and sinks at length

O’er the flooded lowlands and slopes of sodden loam

The pack-horse struggles bravely, to take dumb tidings home

And mud-stained, wet, and weary, he goes by rock and tree

With flagon, chains and tinware are sounding eerily

Over de steenachtige bergkammen, over de glooiende vlakte

De jonge Harry Dale, de veedrijver, komt weer naar huis rijden

En goed, zijn stokpaard draagt ​​hem, en hij is licht van hart

En stoutmoedig draaft zijn oude pakpaard bij zijn knie

Met vee op Queensland manier reisde hij door uitgestrekte gebieden;

En er zijn vele maanden verstreken sinds huismensen hem voor het laatst zagen

Hij neuriet een liedje van iemand met wie hij binnenkort hoopt te trouwen;

En hobbelkettingen en kampeerspullen blijven rinkelen op de melodie

Voorbij de wazige dado tegen de lagere luchten

En in de blauwe lijn van reeksen ligt het homestead-station

Daarwaarts jogt de veedrijver door de luie middag

Terwijl hobbelkettingen en kampeerspullen op een deuntje blijven rinkelen

Instrumentaal

Een uur heeft de hemel gevuld met onweerswolken inktzwart;

Soms sijpelt de bliksem rond het spoor van de veedrijver;

Maar Harry zet door, de kracht van zijn paarden probeert hij

In de hoop de rivier te bereiken voordat de vloed opkomt

De donder die over hem steelt, rolt over de vlakte;

En zingen op dorstige weiden in het verleden van de flitsende regen

En elke kreek en geul zendt zijn trivale vloed uit

De rivier stroomt van woede, helemaal bevlekt met gele modder

Nu praat Harry met Rover, de beste hond van de vlakten

En aan zijn geharde paarden, en streelt hun ruige manen;

«We hebben grotere rivieren overwonnen toen de overstromingen op hun hoogtepunt waren»

Ook zal deze goot ons er niet van weerhouden vanavond thuis te komen!»

Instrumentaal

De donder gromt een waarschuwing, de blauwe vork bliksemschichten strepen

Terwijl de veedrijver zijn paarden draait om de fatale kreek te zwemmen

Maar, o!

de vloed stroomt sterker dan ooit tevoren;

Het zadelpaard faalt, en nog maar halverwege!

Wanneer de bliksem naast de bliksem flitst, is de grijze borst van de vloed leeg

En een herdershond en een pakpaard worstelen met de bank

Maar in de eenzame hoeve zal het meisje tevergeefs wachten

Hij komt nooit meer langs de stations, hij is weer verantwoordelijk voor de voorraad

De trouwe hond ligt even hijgend op de oever

En sluit dan door de stroom naar waar zijn meester zonk

En rond en rond in cirkels vecht hij met afnemende kracht

Tot hij, verscheurd door wilder water, faalt en ten langen leste zinkt

O'er de overstroomde laaglanden en hellingen van doorweekte leem

Het pakpaard worstelt dapper om domme tijdingen mee naar huis te nemen

En met modder bevlekt, nat en vermoeid, gaat hij langs rots en boom

Met flacon, kettingen en blikken klinken griezelig