Axe Mark On a Gidgee - Slim Dusty

There’s horse bound to keep me company and the water’s to flow near me,

Just an axe mark on a gidgee, I don’t want no fancy grave,

Somewhere out there on the Cooper, there’s a quiet spot near the nine mile,

Where the ringers go each muster, when the gidgee blossoms wave.

Let the wild horse and the clean skin and the brown bee in the clover,

Let the wood duck and the emu, all bear witness to my tomb,

Near that quiet spot at the nine mile make an axe mark on a gidgee,

That my shrine be always centred, by the western gidgee blooms.

Make an axe mark on a gidgee, I’ve no wish for marble headstones,

I’ve got kin in distant places, who may shed a tear and claim,

I was someone who I wasn’t, well you know the way I feel,

Just an axe mark on a gidgee and initials for my name.

And in the middle of each muster, when the campers by the nine mile,

When the steers are being ridden and those sand hills plow his way,

Try and find the time one evenin' to come by where I’ll be sleeping

Where an axe mark on a gidgee by the Cooper by my grave.

Let the wild horse and the clean skin and the brown bee in the clover,

Let the wood duck and the emu, all bear witness to my tomb,

Near that quiet spot at the nine mile make an axe mark on a gidgee,

That my shrine be always centred, by the western gidgee blooms

Er is een paard dat me gezelschap moet houden en het water zal dicht bij me stromen,

Gewoon een bijl op een Gidgee, ik wil geen fancy graf,

Ergens daar op de Cooper is een rustige plek in de buurt van de negen mijl,

Waar de beltonen elke keer gaan, wanneer de gidgee-bloesems zwaaien.

Laat het wilde paard en de schone huid en de bruine bij in de klaver,

Laat de boseend en de emoe, allemaal getuigen van mijn graf,

Maak in de buurt van die rustige plek op de negen mijl een bijlmarkering op een gidgee,

Dat mijn heiligdom altijd gecentreerd is, door de westelijke gidgee-bloemen.

Maak een bijlteken op een gidgee, ik heb geen wens voor marmeren grafstenen,

Ik heb verwanten in verre oorden, die misschien een traan laten en beweren,

Ik was iemand die ik niet was, nou je weet hoe ik me voel,

Alleen een bijl op een gidgee en initialen voor mijn naam.

En in het midden van elke verzameling, wanneer de kampeerders door de negen mijl,

Wanneer de ossen worden bereden en die zandheuvels zijn weg ploegen,

Probeer op een avond de tijd te vinden om langs te komen waar ik zal slapen

Waar een bijl op een gidgee door de Cooper bij mijn graf.

Laat het wilde paard en de schone huid en de bruine bij in de klaver,

Laat de boseend en de emoe, allemaal getuigen van mijn graf,

Maak in de buurt van die rustige plek op de negen mijl een bijlmarkering op een gidgee,

Dat mijn heiligdom altijd gecentreerd is, door de westelijke gidgee-bloemen