The Ilk of Human Blindness - Skyclad

Midsummer 2045 they lay upon

The beaches burning

Insects on a ball of rock

Upon it’s axis slowly turning

Steel and concrete melanomas

Punctuate the hot sunrise

Spines now chilled by global warming

Microwave their last goodbyes.

For sixty years or more they say

Mankind had known there’d come a day

When there would be a price to pay.

Square Eyes watched

The fools game show

The first to go and last to know

Sat eating junkfood on death row

(Feeding the fall of the human empire)

No prophet cast the money lenders

From their polystyrene temples

Noone heard the penny drop

All interest shown was incidental.

Pity the chairman of the board

For all these years he’s piled his hoard

But penniless he’ll meet the lord

As all the world prepares to die

He stands before the needles eye

Whilst countless millions pass him by

(Fleeing the fall of the human empire)

Recalling all those wasted hours

Of motions passed and minutes taken

Maybe now he feels remorse

For all the souls he has forsaken.

Silhouettes of living corpses

Remnants of a transcient race

March toward the red horizon

Evanesce without a trace.

The proud rub shoulders with the meek

On debris littered city streets

They fight like dogs for scraps to eat

The welfare state’s in dissaray

All social order slips away

The Primrose Path lead to decay

(The Curtain falls on the human empire)

Codes of conduct redefine

As justice turns to legal crime

These monsters masked by human features

Are by far the blindest creatures.

Midzomer 2045 lagen ze op

De stranden branden

Insecten op een bal van steen

Draait langzaam om zijn as

Staal- en betonmelanomen

Lees de hete zonsopgang

Stekels nu gekoeld door de opwarming van de aarde

Magnetron hun laatste afscheid.

Zestig jaar of langer zeggen ze:

De mensheid had geweten dat er een dag zou komen

Wanneer er een prijs moet worden betaald.

Vierkante ogen bekeken

De dwazen spelshow

De eerste die gaat en de laatste die het weet

Zat junkfood te eten in de dodencel

(De val van het menselijke rijk voeden)

Geen enkele profeet wierp de geldschieters

Van hun polystyreen tempels

Niemand hoorde het kwartje vallen

Alle getoonde interesse was incidenteel.

Jammer van de voorzitter van het bestuur

Al die jaren heeft hij zijn schat opgestapeld

Maar zonder geld zal hij de heer ontmoeten

Terwijl de hele wereld zich voorbereidt om te sterven

Hij staat voor het oog van de naald

Terwijl ontelbare miljoenen aan hem voorbij gaan

(Op de vlucht voor de val van het menselijke rijk)

Herinnerend aan al die verspilde uren

Van aangenomen moties en genomen minuten

Misschien heeft hij nu spijt

Voor alle zielen die hij heeft verlaten.

Silhouetten van levende lijken

Overblijfselen van een voorbijgaand ras

Mars naar de rode horizon

Verdwijnen zonder een spoor.

De trotse wrijven schouders met de zachtmoedigen

Op met puin bezaaide straten in de stad

Ze vechten als honden om restjes om te eten

De verzorgingsstaat is in wanorde

Alle sociale orde glijdt weg

Het sleutelbloempad leidt tot verval

(Het gordijn valt op het menselijke rijk)

Gedragscodes herdefiniëren

Nu gerechtigheid verandert in legale misdaad

Deze monsters gemaskeerd door menselijke trekken

Zijn verreweg de blindste wezens.