The Cradle Will Fall - Skyclad

A species in its infancy--a living idiosyncrasy,

This 'naked ape' believes itself divine.

Assured of its supremacy--it dreams of immortality,

The first words that it speaks--«This world is mine.»

But the time has come for us to realise,

That the animal instincts we deeply despise--

Are far more civilised than humanity.

Mankind has lived to curse the day it climbed down from the trees,

But still we keep our heads held high whilst crawling on our knees.

I hope I never live to see the 'perfect' world you crave,

Where ambition is the burden we shall carry to our graves.

We think that we are so superior--for in God’s image we were made,

All other life we deem inferior--there to exploit, kill or enslave

No amount of remonstration could ever show a mind so small

That it is not 'the be and end all.'

Into the future we race driven on by our greed,

Like rats in a maze we will never be free.

Science is the 'new-religion'--scaples slash dissecting truth and reason,

Behind locked doors where no-one sees.

Down evolution’s one way street mankind pursues his dream,

Of a race conceived in test tubes with the same designer genes,

But like a child who tries to run before it learns to crawl--

He’ll go crying to his 'Mother' when he sees the cradle fall.

I am human--I was made to be the ultimate machine,

With the power at my fingertips to realise my dream.

Homo-sapiens--the 'master-race,' Nature’s pride and joy,

Taking all the world will give me--what it won’t I shall destroy.

In our hearts we yearn to be immortal--conquer all sickness and disease,

Create a world where even death’s not fatal--then we can shape our destinies.

A populace of plastic people live genetically pre-programmed lives--and no-one

Laughs and no-one cries.

Blinded by science the masses are duped and deceived,

By the faces that smile from their colour T.V.s.

They’ll steal your dreams--remove them surgically (but leave you scars so deep

And lasting),

God is dead man has surpassed him.

Like children in our playground--we contrive such foolish games,

But fail to see the consequence of suicidal aims.

No matter how we bend the rules there’s no way we can win,

Not even pleading Ignorance will vindicate our sins.

I am human--I was made to be the ultimate machine,

With the power at my fingertips to realise my dream.

Homo-sapiens--the 'master-race,' Nature’s pride and joy,

Taking all the world will give me--what it won’t I shall destroy.

Mankind a babe-in-arms,

Believes he’s come of age--

And reaches for the stars,

With one foot in the grave.

I am human--I was made to be the ultimate machine,

I am human--I have the power to realise my dream.

I am human--an automaton--a mindless 'technoslave,'

I am human--I am servant to the monsters I have made.

Een soort in de kinderschoenen - een levende eigenaardigheid,

Deze 'naakte aap' vindt zichzelf goddelijk.

Verzekerd van zijn suprematie - het droomt van onsterfelijkheid,

De eerste woorden die het spreekt--«Deze wereld is van mij.»

Maar de tijd is gekomen voor ons om te beseffen,

Dat de dierlijke instincten die we diep verachten...

Zijn veel beschaafder dan de mensheid.

De mensheid heeft geleefd om de dag te vervloeken dat ze uit de bomen klom,

Maar toch houden we ons hoofd hoog terwijl we op onze knieën kruipen.

Ik hoop dat ik nooit zal leven om de 'perfecte' wereld te zien waar je naar hunkert,

Waar ambitie de last is die we naar ons graf zullen dragen.

We denken dat we zo superieur zijn, want naar Gods beeld zijn we gemaakt,

Al het andere leven dat we inferieur achten - daar om uit te buiten, te doden of tot slaaf te maken

Geen enkele vorm van protest zou ooit een geest zo klein kunnen tonen

Dat het niet 'het einde is'.

In de toekomst racen we voortgedreven door onze hebzucht,

Als ratten in een doolhof zullen we nooit vrij zijn.

Wetenschap is de 'nieuwe religie' - scaples slash die waarheid en rede ontleden,

Achter gesloten deuren waar niemand het ziet.

In de eenrichtingsweg van de evolutie jaagt de mensheid zijn droom na,

Van een in reageerbuizen verwekt ras met dezelfde designergenen,

Maar zoals een kind dat probeert te rennen voordat het leert kruipen...

Hij gaat huilen bij zijn 'moeder' als hij de wieg ziet vallen.

Ik ben een mens - ik ben gemaakt om de ultieme machine te zijn,

Met de kracht binnen handbereik om mijn droom te realiseren.

Homo-sapiens - het 'meesterras', de trots en vreugde van de natuur,

Het nemen van de hele wereld zal me geven - wat het niet zal ik vernietigen.

In ons hart verlangen we ernaar onsterfelijk te zijn - alle ziekten en kwalen te overwinnen,

Creëer een wereld waarin zelfs de dood niet dodelijk is, dan kunnen we ons lot bepalen.

Een bevolking van plastic mensen leeft genetisch voorgeprogrammeerde levens - en niemand

Lacht en niemand huilt.

Verblind door de wetenschap wordt de massa bedrogen en bedrogen,

Door de gezichten die lachen van hun kleuren-tv's.

Ze zullen je dromen stelen -- ze operatief verwijderen (maar je littekens zo diep laten)

en blijvend),

God is dode man heeft hem overtroffen.

Net als kinderen in onze speeltuin, bedenken we zulke dwaze spelletjes,

Maar zie de gevolgen van suïcidale doelen niet.

Hoe we de regels ook buigen, we kunnen op geen enkele manier winnen,

Zelfs niet pleiten voor onwetendheid zal onze zonden rechtvaardigen.

Ik ben een mens - ik ben gemaakt om de ultieme machine te zijn,

Met de kracht binnen handbereik om mijn droom te realiseren.

Homo-sapiens - het 'meesterras', de trots en vreugde van de natuur,

Het nemen van de hele wereld zal me geven - wat het niet zal ik vernietigen.

De mensheid een wapenschild,

gelooft dat hij meerderjarig is geworden--

En reikt naar de sterren,

Met één voet in het graf.

Ik ben een mens - ik ben gemaakt om de ultieme machine te zijn,

Ik ben een mens - ik heb de kracht om mijn droom te realiseren.

Ik ben een mens - een automaat - een hersenloze 'technoslave'

Ik ben een mens - ik ben een dienaar van de monsters die ik heb gemaakt.