No Strings Attached - Skyclad

Now the final curtain’s fallen for no show goes on forever

If the world’s a stage, mine’s empty whilst upon it you’ll tread never

As the instruments lie silent in their coffins made of wood

I rest assured they’d say these words if say these words they could:

«Whatever happened to the songs

The music that we made

And the joy we shared together

As on me your fingers played?

Are chose symphonies forgotten

With our cases closed and latched?

Dreams now dusty, old and rotten

Empty shells, no strings attached»

Amidst the dying candle-light I sit forlorn, alone

A space once filled with laughter bright, the place my heart called home

Now the puppets are my company but wood and straw can’t speak

Though if by chance they came to life I’m certain they would weep:

«What am I without your tender touch

The hands to hold and guide me

What purpose has a puppet

With no puppeteer beside me?

I do not care, I have no hair

My painted face is scratched

But fear my wooden heart will shatter

With no stings attached»

No mourners assemble

In this white elephant’s graveyard

A dearth of bloom upon my tomb

An absence of forget-me-nots

For Romeo I understudied

This sepulchre dank and bloodied

It’s my final resting place

Amongst these «cloak-and-dagger» props

Your kiss turns princes into frogs

And passion-plays to monologues

Now last and least the minstrel takes his bow upon the stage

He’s played a fool and played the prince but never acts his age

And if for once not lost for words I wonder what he’d say

To win fair maiden, slay the dragon, keep dread foe at bay?

«Though I am not a wealthy man

My heart is pure and true

And the only riches that I have

The love I feel for you

Now my life is robbed of meaning

Like a purse of hope that’s snatched

Must I spend my whole time dreaming

Living life no strings attached?»

No mourners assemble

In this white elephant’s graveyard

A dearth of bloom upon my tomb

An absence of forget-me-nots

For Romeo I understudied

This sepulchre dank and bloodied

It’s my final resting place

Amongst these «cloak-and-dagger» props

Your kiss turns princes into frogs

And passion-plays to monologues

Nu is het laatste doek gevallen want no-show gaat voor altijd door

Als de wereld een podium is, is de mijne leeg, terwijl je er nooit op zult treden

Terwijl de instrumenten stil liggen in hun kisten gemaakt van hout

Ik weet zeker dat ze deze woorden zouden zeggen als ze deze woorden zouden kunnen zeggen:

"Wat er ook met de nummers is gebeurd"

De muziek die we hebben gemaakt

En de vreugde die we samen deelden

Zoals op mij speelden je vingers?

Zijn gekozen symfonieën vergeten

Met onze koffers gesloten en vergrendeld?

Dromen nu stoffig, oud en verrot

Lege schelpen, geen verplichtingen»

Temidden van het uitstervende kaarslicht zit ik verlaten, alleen

Een ruimte die ooit gevuld was met helder gelach, de plek die mijn hart thuis noemde

Nu zijn de poppen mijn gezelschap, maar hout en stro kunnen niet spreken

Maar als ze bij toeval tot leven zouden komen, weet ik zeker dat ze zouden huilen:

«Wat ben ik zonder jouw tedere aanraking

De handen om me vast te houden en te leiden

Welk doel heeft een pop?

Zonder poppenspeler naast me?

Kan me niet schelen, ik heb geen haar

Mijn geverfde gezicht is bekrast

Maar vrees dat mijn houten hart zal breken

Zonder steken »

Geen rouwenden komen samen

Op het kerkhof van deze witte olifant

Een gebrek aan bloei op mijn graf

Een afwezigheid van vergeet-mij-nietjes

Voor Romeo heb ik te weinig gestudeerd

Dit graf bedompt en bebloed

Het is mijn laatste rustplaats

Onder deze "mantel-en-dolk" rekwisieten

Jouw kus verandert prinsen in kikkers

En passiespelen tot monologen

Nu als laatste neemt de minstreel zijn boog op het podium

Hij heeft een dwaas gespeeld en de prins gespeeld, maar gedraagt ​​zich nooit van zijn leeftijd

En als voor een keer niet verloren voor woorden, ik vraag me af wat hij zou zeggen

Om een ​​schone maagd te winnen, de draak te verslaan, een gevreesde vijand op afstand te houden?

«Hoewel ik geen rijke man ben»

Mijn hart is puur en oprecht

En de enige rijkdom die ik heb

De liefde die ik voor je voel

Nu is mijn leven beroofd van betekenis

Als een portemonnee van hoop die is weggerukt

Moet ik mijn hele tijd dromen?

Leven zonder verplichtingen?»

Geen rouwenden komen samen

Op het kerkhof van deze witte olifant

Een gebrek aan bloei op mijn graf

Een afwezigheid van vergeet-mij-nietjes

Voor Romeo heb ik te weinig gestudeerd

Dit graf bedompt en bebloed

Het is mijn laatste rustplaats

Onder deze "mantel-en-dolk" rekwisieten

Jouw kus verandert prinsen in kikkers

En passiespelen tot monologen