Jumping My Shadow - Skyclad

Maybe someday someone will love me

for what I am (instead of what I should be.)

Until that day I’ll just sit here weeping,

chasing dreams is like shadow leaping.

The face behind the mirror — an unrecognised reflection,

his eyes look old and tired — filled with bitter recollection.

The cross that he has carried was a burden I have made,

It’s a baptism of tears — they are the seas in which I bathe.

'Cause there’s a fire in my heart — but I can’t breathe for the smoke,

seems that I’m living proof my life’s a practical joke.

There’s a wind in my sails (but I have lost all my direction),

with no stars to guide me now you’re not here beside me anymore.

Somehow, somewhere you will discover

a love so sweet that it taste like no other,

and on that day may you both drink deep

from that grail we found — but then we failed to keep.

It’s a lesson I’ve learned well — some things just cannot be,

the key that will unlock your soul is someone else (not me).

But if you should remember — hope you smile and wish me well,

as I walk my path to heaven through ten thousand miles of hell.

I stand alone against the cold grey sky,

it was blue that day (but not as blue as I).

I left my hearts high on that Roman hill,

I’ll wait a thousand years but it will be there still.

Holding hands in silence as the day came to an end,

we climbed up there as lovers — then we walked back down just friends.

I’ve know my share of heartaches, never thought of them as bad —

but had never quite imagined I could ever feel this sad.

Misschien zal op een dag iemand van me houden

voor wat ik ben (in plaats van wat ik zou moeten zijn.)

Tot die dag zit ik hier maar te huilen,

dromen najagen is als schaduw springen.

Het gezicht achter de spiegel — een niet-herkende weerspiegeling,

zijn ogen zien er oud en vermoeid uit - gevuld met bittere herinneringen.

Het kruis dat hij heeft gedragen was een last die ik heb gemaakt,

Het is een doop van tranen - het zijn de zeeën waarin ik baad.

Want er is een vuur in mijn hart - maar ik kan niet ademen voor de rook,

lijkt erop dat ik het levende bewijs ben dat mijn leven een praktische grap is.

Er staat een wind in mijn zeilen (maar ik ben al mijn richting kwijt),

zonder sterren om me te leiden nu ben je niet meer hier naast me.

Op de een of andere manier zul je ergens ontdekken

een liefde zo zoet dat het als geen ander smaakt,

en mogen jullie op die dag allebei diep drinken

van die graal die we vonden - maar toen slaagden we er niet in om te houden.

Het is een les die ik goed heb geleerd - sommige dingen kunnen gewoon niet,

de sleutel die je ziel zal ontgrendelen is iemand anders (niet ik).

Maar als je het je herinnert, hoop dat je lacht en me beterschap wenst,

terwijl ik mijn pad naar de hemel bewandel door tienduizend mijl van de hel.

Ik sta alleen tegen de koude grijze lucht,

het was die dag blauw (maar niet zo blauw als ik).

Ik liet mijn hart hoog op die Romeinse heuvel,

Ik zal duizend jaar wachten, maar het zal er nog zijn.

Hand in hand in stilte terwijl de dag ten einde liep,

we klommen daarheen als geliefden - toen liepen we terug naar beneden, gewoon vrienden.

Ik ken mijn deel van hartzeer, heb ze nooit als erg beschouwd -

maar had nooit gedacht dat ik me ooit zo verdrietig zou voelen.