Cardboard City - Skyclad

Hands locked in darkness

A nocturnal greeting

We flutter like moths 'round the brazier’s flame

Shrouded in shadow

Our clandestine meeting

Here where past and present are one and the same

No-one dies in Cardboard City

Faces only fade away

Eat your pride and take their pity

Fight to live another day

And did those feet in ancient times

Walk bare upon these lonely streets like mine?

Does God watch us from that penthouse high above

His children down below who live on air and love?

Wrapped in old headlines beneath this shop awning

I shiver in silence and wait for the morning

No-one dies in Cardboard City

Faces only fade away

Eat your pride and take their pity

Fight to live another day

No-one cries in Cardboard City

That would be a waste of tears

Eat your pride and take their pity

Like you have so many years

Youth of our nation

A lost generation

Like lepers we march to the chimes of Big Ben

Exiled and rejected

By powers elected

Our cries from the gutter don’t reach number ten

Give us this day our daily bread

Before the headlines read «bring out your dead»

Chip-wrapper flowers are blown onto this cardboard grave

My spray paint epitaph upon the wall it says:

«Here lies the bones of some poor homeless vagrant

He died as he lived;

in the shit of the pavement»

No-one dies in Cardboard City

Faces only fade away

Eat your pride and take their pity

Fight to live another day

No-one cries in Cardboard City

That would be a waste of tears

Eat your pride and take their pity

Like you have so many years

Handen opgesloten in het duister

Een nachtelijke groet

We fladderen als motten rond de vlam van de vuurpot

Gehuld in schaduw

Onze clandestiene ontmoeting

Hier waar verleden en heden één en hetzelfde zijn

Niemand sterft in Cardboard City

Gezichten vervagen alleen maar

Eet je trots en heb medelijden

Vecht om nog een dag te leven

En deden die voeten in de oudheid

Lopen naakt op deze eenzame straten zoals de mijne?

Kijkt God naar ons vanuit dat penthouse hoog boven?

Zijn kinderen beneden die van lucht en liefde leven?

Verpakt in oude krantenkoppen onder deze winkelluifel

Ik huiver in stilte en wacht op de ochtend

Niemand sterft in Cardboard City

Gezichten vervagen alleen maar

Eet je trots en heb medelijden

Vecht om nog een dag te leven

Niemand huilt in Cardboard City

Dat zou zonde van de tranen zijn

Eet je trots en heb medelijden

Zoals je al zoveel jaren hebt

Jeugd van ons land

Een verloren generatie

Als melaatsen marcheren we naar de klokken van de Big Ben

Verbannen en afgewezen

Door gekozen bevoegdheden

Onze kreten uit de goot bereiken nummer tien niet

Geef ons vandaag ons dagelijks brood

Voordat de koppen luiden "breng je doden naar buiten"

Op dit kartonnen graf worden chip-wrapper bloemen geblazen

Op mijn spuitverf-grafschrift op de muur staat:

"Hier liggen de botten van een arme dakloze zwerver"

Hij stierf zoals hij leefde;

in de stront van de stoep»

Niemand sterft in Cardboard City

Gezichten vervagen alleen maar

Eet je trots en heb medelijden

Vecht om nog een dag te leven

Niemand huilt in Cardboard City

Dat zou zonde van de tranen zijn

Eet je trots en heb medelijden

Zoals je al zoveel jaren hebt