The Riviera of Hades - Sivert Høyem

When they came from the road

I had no strength to carry on

And the one’s that had come with me

Were vansihed and gone

Run away, run away, high on desert plains

Four and twenty days out on the trail

I slipped out of the headlights and I kept out of sight

I slept in the dunes and I walked through the night

I was picked up by a 4×4 and then a flatbed truck

It was a very welcome stroke of luck

I went to sleep inside a warehouse

There were many more like me

Laying low and working any odd job

Saving money for the trip across the sea

There’s a place where the dunes block

The view from the road

And where no prying eye see the ferryman load

His ancient motor boad, his brimming cargo hold

We packed together there young and old

There were no lights from the coastline

When the old boat sprang a leak

People clinging to the parapets

As I jumped into the blackness of the sea

When they pulled us from the ocean

There was not a sound but for a woman crying

We were sat out on the freezing deck

Where some of were rolling up and dying

Rome, home to the undying

Where the warm wind weeps

See the young man in the station

As he rocks himself to sleep

Toen ze van de weg kwamen

Ik had geen kracht om door te gaan

En degene die met mij was meegekomen

Waren verdwenen en verdwenen

Ren weg, ren weg, hoog op woestijnvlaktes

Vier en twintig dagen op pad

Ik glipte uit de koplampen en bleef uit het zicht

Ik sliep in de duinen en ik liep door de nacht

Ik werd opgehaald door een 4×4 en vervolgens een vrachtwagen met dieplader

Het was een zeer welkome meevaller

Ik ging slapen in een magazijn

Er waren er veel meer zoals ik

Laag liggen en een klusje doen

Geld besparen voor de reis over de zee

Er is een plek waar de duinen blokkeren

Het uitzicht vanaf de weg

En waar geen nieuwsgierig oog de lading van de veerman ziet

Zijn eeuwenoude motorboot, zijn boordevol laadruim

We hebben daar samen gepakt, jong en oud

Er waren geen lichten van de kustlijn

Toen de oude boot lekte

Mensen die zich vastklampen aan de borstweringen

Terwijl ik in de duisternis van de zee sprong

Toen ze ons uit de oceaan trokken

Er was geen geluid behalve voor een huilende vrouw

We zaten buiten op het ijskoude dek

Waar sommigen zich oprolden en stierven?

Rome, de thuisbasis van de onsterfelijken

Waar de warme wind huilt

Zie de jonge man in het station

Terwijl hij zichzelf in slaap wiegt