C'est déjà ça - Sinsémilia

C'était hier

On pensait briser les barrières

Des chants qu’on scande les poings en l’air

J’en ai écrit des pages entières

De ces vers suintant la colère

Et si tout était à refaire

J’referais les mêmes en plus sévère

Avant que l'étau ne se ressèrent

Même si parfois la défaite est amère

Vu que l’idéal n’existe pas

On fait c’qu’on peut avec ce qu’on a

Les compromis qu’impose la vie

Face à nos rêves et nos envies

Vu que l’idéal n’existe pas

On fait c’qu’on peut, avec ce qu’on a

Ma seule ambition pour demain

Aux yeux des miens, être quelqu’un de bien

Ma seule ambition pour demain

Être quelqu’un de bien

J’ai plus de trente ans, j’ai des enfants

Pas les mêmes rêves qu’avant

Pas les mêmes peurs qu’avant

Pas la même vie, tout simplement

Assis face à ma feuille, j’refuse de faire semblant

J'écris c’qu’on vit, c’qu’on sent

Même si c’est pas ce que t’attends

On écrit des chansons avec passion

Même si au fond

Elles ne sont que de simples produits de consommation

Conscients de la chance qu’on a

On vit d'ça, on vit comme ça

Artisans, musiciens, ménestrels

De villes en villes, de scènes en scènes

Rien d’majeur, crois-moi

Mais si pour quelques heures

On peut donner un peu d’joie

En ne chantant pas n’importe quoi

Ouais, c’est déjà ça

Ouais, c’est déjà ça

Les compromis qu’impose la vie

Vu que l’idéal n’existe pas

On fait c’qu’on peut avec c’qu’on a

Het was gisteren

We dachten dat we barrières aan het doorbreken waren

Liedjes die we zingen met onze vuisten in de lucht

Ik heb hele pagina's geschreven

Van die verzen die woede sijpelen

Wat als alles opnieuw moest worden gedaan?

Ik zou hetzelfde doen in meer ernstige

Voordat de strop strakker wordt

Hoewel een nederlaag soms bitter is

Aangezien het ideaal niet bestaat

We doen wat we kunnen met wat we hebben

De afwegingen van het leven

Onze dromen en verlangens onder ogen zien

Aangezien het ideaal niet bestaat

We doen wat we kunnen, met wat we hebben

Mijn enige ambitie voor morgen

In de ogen van mij, om een ​​goed mens te zijn

Mijn enige ambitie voor morgen

Een goed mens zijn

Ik ben boven de dertig, ik heb kinderen

Niet dezelfde dromen als voorheen

Niet dezelfde angsten als voorheen

Gewoon niet hetzelfde leven

Zittend voor mijn laken weiger ik te doen alsof

Ik schrijf wat we leven, wat we voelen

Ook als het niet is wat je verwacht

We schrijven liedjes met passie

Ook al diep van binnen

Het zijn louter consumentenproducten

Beseffend hoeveel geluk we hebben

We leven hiervan, we leven hiervan

Ambachtslieden, muzikanten, minstrelen

Van stad tot stad, van scène tot scène

Niets belangrijks, geloof me

Maar als voor een paar uur

We kunnen een beetje vreugde geven

Door niets te zingen

Ja dat is het

Ja dat is het

De afwegingen van het leven

Aangezien het ideaal niet bestaat

We doen wat we kunnen met wat we hebben