Under the Dragon Star - SIG:AR:TYR

— «The crew is restless, we have lost three to exposure already

I plead with you, turn back, before it’s too late and we all perish!»

— «If we turn back now we will be as good as dead anyway

And the Valkyries will piss on our graves.»

— «The gods have stopped listening to you, even Aegir thwarts our way

His daughters are cold and barren, grasping our hull with icy fingers.»

— «Tire me not with your superstitions, for soon we will reach the ultimate

north

Our ancestral homeland, where the air is warm and moist, and the sun rains down

eternally

By the stars, I know we are close!»

— «Well let us hope your superstitions are greater than mine!»

Cold winds carry the breath of the past

An icy path to the shores of Nastrond

The frozen ocean mirrors the starry sky

The northern lights, beneath the Dragon Star

Winter hearts of blackened stone

Forged in fire, in the primordial time

Cast down from heaven, to the ancient ones

To bond the iron and blood eternally

«Sure, if sword could venge

Such cruel wrong

Evil times would wait

Aegir, ocean-god

That wind-giant's brother

Were I strong to slay

'Gainst him and his sea-brood

Battling would I go

But I in no wise

Boast, as I ween

Strength that may strive

With the stout ships' bane.»

-- Egil’s Saga

— «De bemanning is rusteloos, we hebben er al drie verloren aan blootstelling

Ik smeek je, keer terug, voordat het te laat is en we allemaal vergaan!»

— «Als we nu teruggaan, zijn we toch zo goed als dood

En de Walkuren zullen op onze graven pissen.»

— «De goden luisteren niet meer naar je, zelfs Aegir dwarsboomt onze weg»

Zijn dochters zijn koud en onvruchtbaar en grijpen onze romp met ijzige vingers vast».

— «Vermoei me niet met je bijgeloof, want binnenkort zullen we het ultieme bereiken

noorden

Ons voorouderlijk thuisland, waar de lucht warm en vochtig is en de zon naar beneden regent

voor eeuwig

Bij de sterren weet ik dat we dichtbij zijn!»

— «Laten we hopen dat uw bijgeloof groter is dan het mijne!»

Koude wind draagt ​​de adem van het verleden

Een ijzig pad naar de oevers van Nastrond

De bevroren oceaan weerspiegelt de sterrenhemel

Het noorderlicht, onder de Dragon Star

Winterharten van zwartgeblakerde steen

Gesmeed in vuur, in de oertijd

Neergeworpen uit de hemel, naar de ouden

Om het ijzer en het bloed voor eeuwig te verbinden

"Natuurlijk, als het zwaard kon wreken"

Zo'n wrede fout

Slechte tijden zouden wachten

Aegir, oceaangod

De broer van die windreus

Was ik sterk om te doden?

'Verkrijg hem en zijn zeebroed'

Vechten zou ik gaan

Maar ik op geen enkele manier

Opscheppen, zoals ik ween

Kracht die kan streven

Met de stoute scheepsvloek.»

-- Egil's Saga