Dreaming of the Dawn - SIG:AR:TYR

— «Ill omens my friend, look

Ymir’s blood drifts into the dawning sun, and colours it as red as raven’s mead

I warn you again of this dark ambition!»

— «Nay, my destiny is writ in stone, as it is for all men

Fear not or fear greatly, for our wyrd is upon us!

May the gods watch our path, and Tyr light our way

The doom of our folk is upon us.

Quickly they ever fall to the sign of the

southern cross

Our fate must be decided!

We must sail at once!»

— «To the north, then?»

— «Aye… to the north…»

The red runes spoke of these dark days

A tale forgotten beneath the dying sun

A darkened plague, eclipsing all that should be

To the north we sail, beyond the mists of time

From ancient lore, a stone from above

In the farthest north, beneath the ice and snow

To turn back the southern shadow

To reverse the river of Freya’s tears

«That ninth I know: if need there be

To guard a ship in a gale

The wind I calm, and the waves also

And wholly soothe the sea.»

— Havamal

Walvater do not desert us

We throw the last spear, across the field of history

To pierce the side of the martyr

To rape the fields of their lies

We dream of the dawn, of honour and legend

To burn brighter than a thousand suns

Our song will lift high, our blood will run deep

Into the veins of the earth, and colour the snow

— «Slechte voortekenen, mijn vriend, kijk

Ymir's bloed drijft in de opkomende zon en kleurt het zo rood als ravenmede

Ik waarschuw je nogmaals voor deze duistere ambitie!»

— «Neen, mijn lot is in steen gebeiteld, zoals het is voor alle mensen

Vrees niet of vrees zeer, want onze wyrd is op ons!

Mogen de goden ons pad bewaken en Tyr onze weg verlichten

De ondergang van ons volk is aangebroken.

Snel vallen ze ooit naar het teken van de

Zuiderkruis

Over ons lot moet worden beslist!

We moeten tegelijk varen!»

— «Naar het noorden dan?»

— «Aye... naar het noorden...»

De rode runen spraken over deze donkere dagen

Een verhaal vergeten onder de stervende zon

Een verduisterde plaag, die alles overschaduwt wat zou moeten zijn

Naar het noorden zeilen we, voorbij de nevelen van de tijd

Uit oude overlevering, een steen van boven

In het uiterste noorden, onder ijs en sneeuw

Om de zuidelijke schaduw terug te draaien

Om de rivier van Freya's tranen om te keren

"Die negende weet ik: als het nodig is"

Om een ​​schip in een storm te bewaken

De wind kalmeer ik, en de golven ook

En kalmeer de zee volledig».

— Havamal

Walvater laat ons niet in de steek

We gooien de laatste speer, over het veld van de geschiedenis

Om de zijkant van de martelaar te doorboren

Om de velden van hun leugens te verkrachten

We dromen van de dageraad, van eer en legende

Om helderder te branden dan duizend zonnen

Ons lied zal hoog oprijzen, ons bloed zal diep stromen

In de aderen van de aarde, en kleur de sneeuw