To Cronia - SIG:AR:TYR

The black sun rises over the northern sky

Our prow breaks the ice before us

The sea below lies stagnant, its foetid breath the air of dead men

Their eyes stare up at us, pleading to join them

The icy grave melts under the foul mist, poisoned wind from the east

The final judgment of dead races past

Ravens bite at their flesh, and spit it back out into the mire

To join their parasitic host again

Worse fates await those who defile their blood and honour

Look to the farthest northern shores

Beyond Cronia, beyond the sea, beyond your dreams

To the frozen throne, where he awaits

«And they passed the Scythian archers, and the Tauri who eat men

And the wandering Hyperboreai, who feed their flocks beneath the pole-star

Until they came into the northern ocean, the dull dead Cronian Sea.»

-- Charles Kingsley «The Heroes» (1856)

De zwarte zon komt op boven de noordelijke hemel

Onze boeg breekt het ijs voor ons

De zee beneden ligt stil, zijn stinkende adem de lucht van dode mannen

Hun ogen staren naar ons en smeken om zich bij hen aan te sluiten

Het ijzige graf smelt onder de vuile mist, vergiftigde wind uit het oosten

Het laatste oordeel over dode races voorbij

Raven bijten in hun vlees en spugen het weer uit in het slijk

Om weer lid te worden van hun parasitaire host

Een erger lot wacht degenen die hun bloed en eer verontreinigen

Kijk naar de verste noordelijke kusten

Voorbij Cronia, voorbij de zee, voorbij je dromen

Naar de bevroren troon, waar hij wacht

«En ze passeerden de Scythische boogschutters en de Tauri die mannen eten»

En de zwervende Hyperboreai, die hun kudden weiden onder de poolster

Tot ze in de noordelijke oceaan kwamen, de doffe, dode Kronenzee.»

-- Charles Kingsley «De Helden» (1856)