Distant Northern Shore - SIG:AR:TYR

You called to me,

From a distant northern shore

The horn sounds from ancestral past

Far sailing, for many days

Yet I am no closer, than when I set sail

For what do I journey, where the seabirds mock me Many blood-gifts I have dealt, to stay on my path

And the blood foams along my prow

The markings of victory and woe

And no ravens went hungry

The clouds smear the sun

And the nights grow cold

As that north star, circles above me No help it gives, no ship it steers

And the other stars laugh at my grief

As my sea-steed breaks up beneath me And my body cast to Aegir’s wrath

I am pulled under, beneath icy waves

And meet my end, as One-Eye laughs

My life was struggle, but true

I do not spite, the gifts I received

The cycle of time returns again

For my end, is another beginning

Je belde me,

Van een verre noordelijke kust

De hoorn klinkt uit voorouderlijk verleden

Ver zeilen, voor vele dagen

Toch ben ik niet dichterbij dan wanneer ik zeil

Want wat reis ik, waar de zeevogels me bespotten Vele bloedgiften die ik heb uitgedeeld, om op mijn pad te blijven

En het bloed schuimt langs mijn voorsteven

De markeringen van overwinning en wee

En geen raven hadden honger

De wolken smeren de zon

En de nachten worden koud

Als die poolster cirkelt boven mij Geen hulp het geeft, geen schip stuurt

En de andere sterren lachen om mijn verdriet

Als mijn zeepaard breekt onder mij en mijn lichaam geworpen op de toorn van Aegir

Ik word onder water getrokken, onder ijzige golven

En ontmoet mijn einde, terwijl One-Eye lacht

Mijn leven was een strijd, maar waar

Ik heb geen spijt van de geschenken die ik heb ontvangen

De cyclus van de tijd keert weer terug

Voor mijn einde is een ander begin