Женщина-драматургия - Шмели

Женщина-драматургия по городу ночью идёт,

Женщина-драматургия желающим счастье даёт.

Но камень на сердце кладёт, на сердце камень кладёт,

И до смерти эта боль не пройдёт…

Запахом лилий,

Серым рубином,

Жизненной линией,

С визитом ползёт одиночество…

Драматургия роняет заманчивый взгляд,

Женщина-драматургия меняет судьбу как наряд.

Только тени за нею крадутся,

Не больно крадутся

И в душе навсегда остаются…

Ласкою нежною,

Сказкою грешною,

Каплею млечную,

Стирается одиночество…

Женщина-драматургия под утро приходит домой,

Женщина-драматургия нет сил оставаться одной,

Первый луч по стенам ползёт, луч по стенам ползёт.

Он всё знает, простит и поймёт…

Истина вышита,

Всё что прожито

С пеною выжато…

С визита одиночества…

Een vrouwelijke dramaturgie loopt 's nachts door de stad,

Vrouwendramaturgie geeft geluk aan wie dat wenst.

Maar hij legt een steen op zijn hart, hij legt een steen op zijn hart,

En deze pijn zal niet verdwijnen tot de dood...

de geur van lelies,

grijze robijn,

levenslijn,

Bij een bezoek kruipt de eenzaamheid...

Dramaturgie laat een verleidelijke blik vallen,

Een vrouwelijke dramaturgie verandert het lot als een outfit.

Alleen schaduwen besluipen haar,

Het kan geen kwaad om te stelen

En voor altijd in de ziel blijven ...

tedere streling,

Sprookje zondig

melkachtige druppel,

Eenzaamheid vervaagt...

De toneelschrijfster komt 's morgens thuis,

Een vrouwelijke dramaturgie heeft geen kracht om alleen te blijven,

De eerste balk kruipt langs de muren, de balk kruipt langs de muren.

Hij weet alles, vergeeft en begrijpt...

De waarheid is geborduurd

Alles wat geleefd wordt

Met uitgeperst schuim...

Van het bezoek van eenzaamheid...