Aesthetics - Shattered Skies

Such hypocrisy

Such twisted beauty

Burning desire only to judge

Fake smile of reassurance

I have never felt so alone as now

But I’m not on my own by any stretch

And so

This feeling starts to grow

I want, I hesitate

The staring, hatred tearing through the air

I feel like I can’t stay because truth it has worn out

Can’t see the light of day for all the insults and doubt

Isolated, I am warped just like wood in choking heat

Rarely changes, no matter who you meet

Sophisticated

Domesticated

Generalise, something of a frequency

The crevasse is deeper than you’ll ever see

Time changes so many things I see

But this plague it infests perpetually

And so

Do you want to know

My flaws?

My past mistakes?

My deepest deepest insecurites?

I feel like I can’t stay because truth it has worn out

Can’t see the light of day for all the insults and doubt

Isolated, I am warped just like wood in choking heat

Rarely changes, no matter who you meet

Some things are truly beautiful to me

Aesthetics or morbid irony

And so

This feeling will not let go

Still want, still hesitating

Don’t know just what you’re creating

I’m breaking you keep taking it all

Too late now I fall into myself

I feel like I can’t stay because truth it has worn out

Can’t see the light of day for all the insults and doubt

Isolated, I am warped just like wood in choking heat

Rarely changes, no matter who you meet

Wat een hypocrisie

Wat een verwrongen schoonheid

Brandend verlangen om alleen te oordelen

Valse glimlach van geruststelling

Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld als nu

Maar ik sta er helemaal niet alleen voor

En dus

Dit gevoel begint te groeien

Ik wil, ik aarzel

Het staren, de haat die door de lucht raast

Ik heb het gevoel dat ik niet kan blijven, want de waarheid is versleten

Kan het daglicht niet zien voor alle beledigingen en twijfel

Geïsoleerd, ik ben kromgetrokken, net als hout in verstikkende hitte

Verandert zelden, ongeacht wie je ontmoet

Verfijnd

gedomesticeerd

Generaliseren, iets van een frequentie

De kloof is dieper dan je ooit zult zien

Tijd verandert zoveel dingen die ik zie

Maar deze plaag die het voortdurend teistert

En dus

Wil je weten

Mijn gebreken?

Mijn eerdere fouten?

Mijn diepste diepste onzekerheden?

Ik heb het gevoel dat ik niet kan blijven, want de waarheid is versleten

Kan het daglicht niet zien voor alle beledigingen en twijfel

Geïsoleerd, ik ben kromgetrokken, net als hout in verstikkende hitte

Verandert zelden, ongeacht wie je ontmoet

Sommige dingen zijn echt mooi voor mij

Esthetiek of morbide ironie

En dus

Dit gevoel laat je niet meer los

Nog steeds willen, nog steeds aarzelen

Weet niet precies wat je aan het maken bent

Ik breek je, blijf het allemaal nemen

Te laat nu val ik in mezelf

Ik heb het gevoel dat ik niet kan blijven, want de waarheid is versleten

Kan het daglicht niet zien voor alle beledigingen en twijfel

Geïsoleerd, ik ben kromgetrokken, net als hout in verstikkende hitte

Verandert zelden, ongeacht wie je ontmoet