Вечером на лавочке - Сектор Газа

Вечером на лавочке парочка сидит,

Слышен звон тальяночки, вся деревня спит.

"Вань, о чем ты думаешь?"

- "Мань, о чем и ты."

"Ох, какие пошлые у тебя мечты."

Как бы мне её обнять,

Эх, боюсь, ядрёна мать,

Я ведь женщин никогда не обнимал.

Как рукам я волю дам,

Вдруг получишь по рогам,

Эх, попалась телка, чёрт её побрал.

Эх, попался мне чувак,

Как пенёк сидит, вахлак,

И на плечи мои руки не кладёт.

Надо как-то намекнуть,

Может, носом шмыгануть

С понтом - я замерзла, он, глядишь, поймёт.

Тут мы друг друга поняли без слов,

Ведь у нас очень чистая любовь.

Нафига слова нам, мы и так поймём

То, о чём думаем ночью мы вдвоём.

Так за плечи я обнял,

Аж со страху навонял,

Надо дальше продвигать свои дела.

Мне б её поцеловать,

Так она по роже может дать,

Вдруг она еще с мужчиной не была.

Что ж, и будем так сидеть

И на звездочки смотреть,

Хоть бы в щёчку меня чмокнул, идиот.

Надо голову склонить,

Губки бантиком сложить,

В общем, намекнуть, а он, глядишь, поймёт.

Тут мы друг друга поняли без слов,

Ведь у нас очень чистая любовь.

Нафига слова нам, мы и так поймём

То, о чём думаем ночью мы вдвоём.

Так её поцеловал,

Правда, дуба чуть не дал,

Как бы вот чего с ней сделать, вот вопрос.

Надо бы её раздеть,

А потом уж и впереть,

Так ведь можно получить за это в нос.

И чего сидит, дурак,

Не осмелится никак,

Что же лифчик на спине не расстегнёт.

Надо дать ему намёк,

Чтобы он со мной прилёг,

И раздвинуть ножки, он, глядишь, поймёт.

Тут мы друг друга поняли без слов,

Ведь у нас очень чистая любовь.

Нафига слова нам, мы и так поймём

То, о чём думаем ночью мы вдвоём

's Avonds zit een stel op een bankje,

Het gerinkel van een talyanochka is te horen, het hele dorp slaapt.

"Wan, waar denk je aan?"

- "Man, waar heb je het over."

'O, wat heb je vulgaire dromen.'

Hoe kan ik haar knuffelen?

Oh, ik ben bang, krachtige moeder,

Ik heb nog nooit vrouwen geknuffeld.

Hoe zal ik mijn handen de vrije loop laten,

Plots krijg je hoorns

Oh, ik heb een meid, verdomme.

Eh, ik heb een gast

Hoe een stronk zit, wahlak,

En hij legt zijn handen niet op mijn schouders.

Moet op de een of andere manier een hint geven.

Misschien aan je neus snuffelen

Met een show - ik bevroor, hij, zie je, zal het begrijpen.

Hier begrepen we elkaar zonder woorden,

We hebben tenslotte een heel zuivere liefde.

Wat voor woorden voor ons, we zullen het toch begrijpen

Waar we 's nachts samen aan denken.

Dus ik knuffelde mijn schouders

ik stink van angst

We moeten vooruit met ons bedrijf.

Ik zou haar willen kussen

Zodat ze in het gezicht kan geven,

Opeens was ze nog niet bij een man.

Nou, laten we zo gaan zitten

En kijk naar de sterren

Geef me een kus op mijn wang, idioot.

Moet je hoofd buigen

Zet je lippen in een boog

In het algemeen, hint, en hij, zie je, zal het begrijpen.

Hier begrepen we elkaar zonder woorden,

We hebben tenslotte een heel zuivere liefde.

Wat voor woorden voor ons, we zullen het toch begrijpen

Waar we 's nachts samen aan denken.

Dus kuste hij haar

Toegegeven, ik gaf bijna een eik,

Hoe je er iets mee kunt doen, dat is de vraag.

Ik zou haar moeten uitkleden.

En dan ga je gang,

Dus het is tenslotte mogelijk om er in een neus voor te ontvangen.

En waarom zit hij, dwaas,

durf niet

Dat de beha op de rug niet loskomt.

Moet hem een ​​hint geven

dat hij bij mij ligt,

En spreid de benen, ziet u, hij zal het begrijpen.

Hier begrepen we elkaar zonder woorden,

We hebben tenslotte een heel zuivere liefde.

Wat voor woorden voor ons, we zullen het toch begrijpen

Waar we 's nachts samen aan denken