Snow Covers All - Sculptured

As it snowed, the efforts of his toil gave in

To a white, crystal veil that blankets the dead

Just as well, sometimes you couldn’t look at them

Snow covered all and the harvest would dream again

He worked alone and the ground was so frozen and cold

Later, many would be taken by his strength and vigor

But all the more by the interiors of his psyche

And the craftsmanship of his labor

Time had granted many companions

Upheaved from the Earth, sometimes in pieces

Now assembled into a personal museum

Dust covered all and he would never be alone again

Can you not see the helplessness on his face?

Condemn the man who was always alone

He was no more a ghoul, than a pathetic angel

Without a full appreciation of what he had done

Can you not see the loneliness on his face

He’s better off dead, he should have never been born

What now, what can be done?

Burn the past and burn what could become

Terwijl het sneeuwde, gaven de inspanningen van zijn zwoegen het op

Naar een witte, kristallen sluier die de doden bedekt

Maar goed, soms kon je er niet naar kijken

Sneeuw bedekte alles en de oogst zou weer dromen

Hij werkte alleen en de grond was zo bevroren en koud

Later zouden velen gegrepen worden door zijn kracht en kracht

Maar des te meer door het interieur van zijn psyche

En het vakmanschap van zijn werk

De tijd had veel metgezellen geschonken

Opgeheven van de aarde, soms in stukken

Nu samengevoegd tot een persoonlijk museum

Alles was bedekt met stof en hij zou nooit meer alleen zijn

Zie je de hulpeloosheid op zijn gezicht niet?

Veroordeel de man die altijd alleen was

Hij was niet meer een griezel dan een zielige engel

Zonder een volledige waardering van wat hij had gedaan

Kun je de eenzaamheid op zijn gezicht niet zien?

Hij kan beter dood zijn, hij had nooit geboren moeten worden

Wat nu, wat kan er worden gedaan?

Verbrand het verleden en verbrand wat zou kunnen worden