Almond Beauty - Sculptured

As the snow fell to freeze the moment

For a brief pause in our Winter sonnet

She looked up at me with her eyes

Her almond beauty had melt the ice

The harsh winds, began to chill

But with her warmth, my heart she did fill

The night’s crystal showers had ceased to be

The snow was no match for her almond beauty

Your eyes gave life to the forlorn sky

A beam of sienna had burnt through the sky

Just like my heart, your flame runs deep

So warm the Earth, as you did me

Lay me down and take me in

And as the Earth warms us within

Your body molds unto mine

Like a single sculpture (standing, against time)

I lie beneath you, in awe of your light

Take me, hold me, have me, tonight…

Diamonds of frozen tears

Shattered upon the cold ground

Echo in their hollow silence

And sadness upon my weary frown

Meadows of frosted sweetness

Wars with Winter’s winds

But, with her almond beauty

This season is brought to an end

Terwijl de sneeuw viel om het moment te bevriezen

Voor een korte pauze in ons wintersonnet

Ze keek naar me op met haar ogen

Haar amandelschoonheid had het ijs doen smelten

De harde wind begon te koelen

Maar met haar warmte vulde ze mijn hart wel

De kristallen buien van de nacht waren opgehouden te bestaan

De sneeuw was geen partij voor haar amandelschoonheid

Je ogen gaven leven aan de verlaten lucht

Een straal van sienna was door de lucht gebrand

Net als mijn hart, gaat jouw vlam diep

Dus verwarm de aarde, zoals jij dat bij mij deed

Leg me neer en neem me mee

En terwijl de aarde ons van binnen opwarmt,

Jouw lichaam vormt zich naar het mijne

Als een enkele sculptuur (staand, tegen de klok in)

Ik lig onder je, met ontzag voor je licht

Neem me, houd me vast, neem me vanavond...

Diamanten van bevroren tranen

Verpletterd op de koude grond

Echo in hun holle stilte

En verdriet over mijn vermoeide frons

Weiden van frosted zoetheid

Oorlogen met winterse winden

Maar met haar amandelschoonheid

Dit seizoen komt tot een einde