Lit By The Light Of Morning - Sculptured

'Tis love that is lost

My heart lie bleeding

One last time I caress her flesh

On this cold and wet September

Morning

'Tis beauty that has vanished

It’s soft light growing dim

Without it life is only living

And death is but the end

The song of the swans is all I hear

I’m lit by the light of morning I shall

Never love again

Never place faith in the pleasures of life again

Never turning back

Life’s wonder has abandoned me now

She said, «I'll be with you till the end»

Then her life was cast away from me

Right then

Now all I have is morning

So I’ll bathe in the sunlight…

Alone I’m left to face the night

A drama of nightmare bliss

Captive of it’s scaly arms

And whore to it’s lustful kiss

Alone I am in twilight

Of Autumns cold December warning

By beauty entombed, my love lie cold

Now I wait for morning

The tension of Night’s grasp

I can’t breath, I feel I’m trapped

Without you I’m left as prey

To Night’s dark, grim serenade

I pause and cool my head

I know that memories lie ahead

Filled with passion and tragedy

Oh please, morning rescue me

Where to now?

Alone with the sunlight of dawns magnificence

Conception of a new day

I can breath once more

Shower me with life, and lash me with love

No longer am I captive

To Night’s darkened plays

Or the moon’s shadowed glaze

'Dit is liefde die verloren is gegaan'

Mijn hart ligt te bloeden

Nog een laatste keer dat ik haar vlees streel

Op deze koude en natte september

Ochtend

'Dit is schoonheid die is verdwenen'

Het is zacht licht dat zwak wordt

Zonder dat is het leven alleen maar leven

En de dood is slechts het einde

Het lied van de zwanen is alles wat ik hoor

Ik word verlicht door het licht van de ochtend zal ik

Nooit meer liefhebben

Vertrouw nooit meer op de geneugten van het leven

Nooit meer terug

Het levenswonder heeft me nu in de steek gelaten

Ze zei: "Ik zal tot het einde bij je zijn"

Toen werd haar leven van mij weggegooid

Goed dan

Nu heb ik alleen nog ochtend

Dus ik zal baden in het zonlicht...

Alleen ben ik achtergelaten om de nacht het hoofd te bieden

Een drama van nachtmerriezaligheid

Gevangen van zijn geschubde armen

En hoer voor zijn wellustige kus

Alleen ben ik in de schemering

Van herfst koude decemberwaarschuwing

Door schoonheid begraven, mijn liefde ligt koud

Nu wacht ik op de ochtend

De spanning van de greep van de nacht

Ik kan niet ademen, ik voel dat ik gevangen zit

Zonder jou ben ik als prooi achtergelaten

Naar de donkere, grimmige serenade van de nacht

Ik pauzeer en koel mijn hoofd

Ik weet dat herinneringen in het verschiet liggen

Gevuld met passie en tragedie

Oh alsjeblieft, morgen red me

Waar nu naartoe?

Alleen met het zonlicht van de pracht van de dageraad

Conceptie van een nieuwe dag

Ik kan weer ademen

Overlaad me met het leven, en zweep me met liefde

Ik ben niet langer gevangen

Naar de verduisterde toneelstukken van de nacht

Of het beschaduwde glazuur van de maan