Вьюга - Сатанакозёл

Снег залепляет глаза

Вьюга лютым зверем воет в ночи

Холод руки цепью сковал

Больше не видеть мне белые дни

Страх режет сердце ножом

Где-то вдали волки в ярости злой

Воют.

Чуя свежую кровь

Ринулись вслед за мной

«Эх, заебался идти

Да и ни черта не видать впереди

Только белая бездна ревёт

Еле сгибая»

Эх, и тяжелая сумка

Что же туда запихала жена?

В кроличьей шкуре добрый бутыль

Полный вина

Сколько жить мне осталось

Знать не долго уже

Что ж напьюсь напоследок

Сгину так навеселе

Крепкой брагой разбавлю

Смерть да душу свою

Прогоню грусть-тревогу

Встречу седую во хмелю

Эх, и крепкая брага была

В раз всё нутро обогрела она

Только вот ноги идти не хотят

Что за проклятье?

Что ж, посижу, отдохну

Чай перед смертью часок подремлю"

Сказано-сделано, рухнул с сугроба и захрапел

Ах ты, вьюга, родимая мать

Ты не оставь бедолагу в беде

Ты прогони зверя лютого вспять

Пусть блуждает

Ты отсеки запах крови людской

В небо свой саван с земли подними

Пусть продолжается яростный вой

Пьяного викинга ты схорони

Звери быстро почуяли страх

И на запах несутся рыча

Кровью залиты пасти, глаза

Голод на части рвёт изнутри

Но пропал человеческий дух

Долго звери метались вокруг

До утра яростью исходя,

Рыскали по лесу, злобно рыча

Sneeuw verblindt je ogen

De sneeuwstorm huilt als een woest beest in de nacht

De kou van de hand geketend

Ik kan geen witte dagen meer zien

Angst snijdt het hart met een mes

Ergens in de verte zijn de wolven boos

Gehuil.

Vers bloed voelen

rende achter me aan

"Eh, ik ben het zat om te gaan"

Ja, en niet een verdomd ding om vooruit te zien

Alleen de witte afgrond brult

Nauwelijks buigen"

Oh, en een zware tas

Wat heeft de vrouw erin gedaan?

In een konijnenvel, een goede fles

Vol wijn

Hoe lang moet ik leven?

Niet lang om te weten

Nou, ik zal eindelijk dronken worden

Ik ga zo aangeschoten dood

Ik verdun het met sterke puree

Dood en je ziel

Verdrijf verdriet

Ik zal grijsharig ontmoeten in hop

Oh, en sterke puree was

Ze verwarmde meteen alles van binnen

Alleen nu willen de benen niet weg

Wel verdomme?

Nou, ik ga zitten en rusten

Ik doe een dutje voor een uur voordat ik sterf"

Zo gezegd zo gedaan, ingestort van een sneeuwjacht en gesnurkt

Oh jij, sneeuwstorm, lieve moeder

Je laat de arme kerel niet in de problemen

Jij drijft het woeste beest terug

Laat het dwalen

Je snijdt de geur van mensenbloed af

Hef je lijkwade op van de aarde in de lucht

Laat het woedende gehuil doorgaan

Dronken Viking begraaf je

Dieren voelden snel angst aan

En grommend bij de geur

Monden gevuld met bloed, ogen

Honger breekt van binnenuit los

Maar de menselijke geest is weg

Lange tijd renden de dieren rond

Tot de ochtend verder gaat met woede,

Zwierf door het bos, grommend boos