Страх да туман - Сатанакозёл

Черным вороном налетела ночь

Налетела ночь да туман седой

Ехал воин молодой из чужих краев

Из чужих земель возвращался в дом родной

«Эх, куда же я забрел, не видать не зги

Верный конь во тьме спотыкается

В непролазный буерак загнала судьба

Видно ждать до утра, валит сон с седла»

(припев):

Эй рассвет, лучом покажись,

Страх разгони да туман,

Струны трав тронь ветер скорей,

День разбуди!

Только стоны с болота сонного

Серые тени отовсюду ползут

Да из чащи леса голоса злобные

Черные ели меня стерегут

Сквозь туман огонь показался

Смех весёлый душу согрел

Тени злые вмиг он рассеял

Страх ледяной сразу он одолел

«Ей, мужики, пустите погреться

Весь продрог до костей

Кто вы такие?

В лесу непролазном

Не часто встретишь добрых людей»

И заскрипели как старые ставни,

Хриплые их голоса

«Охотники мы ищем чудного зверя»

И как-то недоборо сверкнули глаза

Тут в бурлящий котел парень заглянул

Сладкий запах мясной его с ног свалил

«Что за зверя отцы изловили вы?

Что за диковинного приготовили?»

«Ох, и чудный зверь в яму к нам попал

Долго по лесу за ним мы пробегали

Руки, ноги, голова — все как у тебя»

И попятился парень страхом скованный…

(припев):

Эй рассвет, лучом покажись,

Страх разгони да туман,

Струны трав тронь ветер скорей,

День разбуди!

De nacht vloog als een zwarte kraai

De nacht is gevlogen en grijze mist

Een jonge krijger reed uit vreemde landen

Van vreemde landen keerde hij terug naar zijn geboorteland

"Oh, waar heb ik gewandeld, ik kan het niet zien"

Trouw paard struikelt in de duisternis

Het lot reed een onbegaanbare geul in

Het is te zien om te wachten tot de ochtend, de slaap valt uit het zadel "

(Refrein):

Hey dageraad, laat jezelf zien als een straal,

Verdrijf angst en mist

Kruidenslierten raken spoedig de wind,

Wakker worden met de dag!

Alleen gekreun uit het slaperige moeras

Grijze schaduwen kruipen overal vandaan

Ja, boze stemmen uit het struikgewas van het bos

Zwarte sparren bewaken mij

Vuur verscheen door de mist

Lachen vrolijke ziel opgewarmd

Kwade schaduwen verdreven hij onmiddellijk

Angst voor ijs overwon hij meteen

"Hé, jongens, laat me opwarmen

Allemaal gekoeld tot op het bot

Wie je bent?

In het ondoordringbare bos

Je ontmoet niet vaak goede mensen."

En ze kraakten als oude luiken,

Hun stemmen zijn hees

"Jagers, we zoeken een prachtig beest"

En op de een of andere manier flitsten de ogen ongemakkelijk

Toen keek de man in de ziedende ketel

De zoete geur van vlees sloeg hem van zijn voeten

'Wat voor dier hebben jullie vaders gevangen?

Wat voor bizars hebben ze voorbereid?”

"Oh, en een prachtig beest viel voor ons in de put"

Lange tijd renden we achter hem aan door het bos

Armen, benen, hoofd - alles is zoals het jouwe"

En de man deinsde achteruit met angst...

(Refrein):

Hey dageraad, laat jezelf zien als een straal,

Verdrijf angst en mist

Kruidenslierten raken spoedig de wind,

Wakker worden met de dag!