Свадьба - Сатанакозёл

Раз Сиволдай пробудился

Взяла кручина святого отца

«Как же так я все без бабы!»

Сон пеленою окутал, снится ему.

Лежит от на смертном одре

Никого рядом нету, пусто в его избе.

И рвется сердце на части

Воля не воля, и солнце не радует глаз

«Где же найти мне невесту?»

Но нету девок в деревне

Только старухи седые глядят мне во след.

Что ж пойду за женой в темный лес

«Эй туман, серой мглой ты меня укрой

В злом лесу под сосною душу мою успокой.»

Надо ж такому случится

Вышла из леса девица

Огромная, в шерсти с бородою.

Давай говорит скорее жениться!

Toen Sivoldai wakker werd

Nam de kruk van de heilige vader

"Hoe kan ik zonder een vrouw zijn!"

Slaap gehuld in een sluier, droomt hij.

Liggend op zijn sterfbed

Er is niemand in de buurt, het is leeg in zijn hut.

En het hart breekt in stukken

Wil is geen wil, en de zon is geen lust voor het oog

"Waar kan ik een bruid vinden?"

Maar er zijn geen meisjes in het dorp

Alleen grijsharige oude vrouwen zorgen voor mij.

Nou, ik zal mijn vrouw volgen het donkere bos in

"Hé mist, bedek me met grijze mist

In het boze bos onder de dennen, kalmeer mijn ziel.

Dit moet gebeuren

Er kwam een ​​meisje uit het bos

Enorm, van wol met een baard.

Laten we zeggen trouwen!