Восток - 25/17, Саграда

Саграда:

Моя земля пропитана кровью до магмы,

Я видел флагман под небесным Андреевским флагом.

Женщины плакали — эскадра выходила в море,

Оно так и не возвратило лейтенанта домой.

Эсминец принял бой и был потоплен:

То ли мины, то ли в баках рвануло топливо.

А Севастополь ждал назад и верил искренне,

Шагами меряя пространство Графской пристани.

И если пристально смотреть в сторону востока,

То можно разглядеть и флаги на флагштоках

Погибших караблей, ведь через девять дней

Их души отлетают в небо как и у людей.

Но Черноморский флот уже не тот,

Чужие корабли проходят мимо Инкерманских высот

За горизонт, в эти закаты алые,

Пока гробницы стерегут прах адмиралов.

Я и не знал, что значит эта надпись не по-нашему

На именном оружии расстрелянного маршала,

И почему всё то, что было завоевано

Пошло проёбом, или мы сами предаём это?

Районы как театр военных действий:

Тут опиаты рано обрывают детство.

Врачи лупили по щекам, мне говорили: «Дыши,

Ведь все они погибли, ради того чтобы ты жил!»

Припев (Ант):

На свет из тени, из подземелий на воздух.

Пока есть время и силы, пока ещё не поздно.

Ещё не познанное — мой ориентир.

Я вижу грозный, прекрасный, яростный мир.

На свет из тени, из подземелий на воздух.

Пока есть время и силы, пока ещё не поздно.

Ещё не познанное — мой ориентир.

Я вижу грозный, прекрасный, яростный мир.

Бледный:

Учебник по истории, подобно девке площадной,

Готов отдаться каждому, кто завладел казной.

В очередной войне за трон станок печатает тираж.

Кто защищал свой порт, а кто кричал «На абордаж!»

Уже не важно.

Важно, кто за это платит,

Кто подливает в твой бокал и покупает платье.

Ломала каблуки, хмельная, в страстном танце.

Потом за школой тебя имели иностранцы.

Шептала: «Всех люблю, всем хватит места»,

А ведь когда-то ты мечтала быть невестой.

Семья.

Сын учится ходить хватаясь за подол.

Сейчас ты на коленях за арбуз, тебе не западло.

И кто тебя поднимет?

Ведь ты сама не хочешь.

Отец сгорел от горя, ты в бреду хохочешь.

Переписать учебник, смыть с тебя всю грязь

Слезами, потом с кровью.

В очередной раз.

Припев (Ант):

На свет из тени, из подземелий на воздух.

Пока есть время и силы, пока ещё не поздно.

Ещё не познанное — мой ориентир.

Я вижу грозный, прекрасный, яростный мир.

На свет из тени, из подземелий на воздух.

Пока есть время и силы, пока ещё не поздно.

Ещё не познанное — мой ориентир.

Я вижу грозный, прекрасный, яростный мир.

Sagrada:

Mijn aarde is doordrenkt van bloed tot magma,

Ik zag het vlaggenschip onder de hemelse St. Andreasvlag.

De vrouwen huilden - het squadron ging naar zee,

Het bracht de luitenant nooit terug naar huis.

De vernietiger accepteerde de strijd en werd tot zinken gebracht:

Ofwel mijnen of brandstof explodeerden in de tanks.

En Sebastopol wachtte terug en geloofde oprecht,

Stappen die de ruimte van de Graaf's Quay meten.

En als je goed naar het oosten kijkt,

Je kunt ook de vlaggen op de vlaggenmasten zien

Dode schepen, want over negen dagen

Hun zielen vliegen de lucht in, net als die van mensen.

Maar de Zwarte Zeevloot is niet meer hetzelfde

Buitenaardse schepen passeren de Inkerman Heights

Achter de horizon, in deze scharlaken zonsondergangen,

Terwijl de graven de as van de admiraals bewaken.

Ik wist niet eens wat deze inscriptie betekent, niet op onze manier

Op het nominale wapen van de geëxecuteerde maarschalk,

En waarom is alles dat werd veroverd?

Ging het naar de hel, of verraden we het zelf?

Gebieden als operatiegebied:

Hier snijden opiaten de kindertijd vroeg af.

Doktoren sloegen op mijn wangen, ze vertelden me: "Adem,

Ze zijn tenslotte allemaal gestorven zodat jij kon leven!”

Koor (mier):

Naar het licht van de schaduwen, van de kerkers naar de lucht.

Zolang er tijd en kracht is, is het nog niet te laat.

Het nog niet bekende is mijn gids.

Ik zie een verschrikkelijke, mooie, woedende wereld.

Naar het licht van de schaduwen, van de kerkers naar de lucht.

Zolang er tijd en kracht is, is het nog niet te laat.

Het nog niet bekende is mijn gids.

Ik zie een verschrikkelijke, mooie, woedende wereld.

Bleek:

Een geschiedenisboek, als een meisje op het plein,

Klaar om zich over te geven aan iedereen die de schatkist in bezit nam.

In de volgende oorlog om de troon drukt de machine de oplage af.

Die hun haven verdedigden, en die "Board!" riepen.

Het maakt niet meer uit.

Het maakt uit wie ervoor betaalt

Die in je glas schenkt en een jurk koopt.

Ze brak haar hielen, aangeschoten, in een hartstochtelijke dans.

Dan hadden buitenlanders je achter de school.

Fluisterde: "Ik hou van iedereen, er is genoeg ruimte voor iedereen",

Maar ooit droomde je ervan een bruid te zijn.

Familie.

De zoon leert lopen terwijl hij de zoom vasthoudt.

Nu zit je op je knieën voor een watermeloen, je bent niet ziek.

En wie zal je optillen?

Dat wil je tenslotte niet.

Vader brandde van verdriet, je lacht in delirium.

Herschrijf het leerboek, was al het vuil van je af

Tranen, dan met bloed.

Alweer.

Koor (mier):

Naar het licht van de schaduwen, van de kerkers naar de lucht.

Zolang er tijd en kracht is, is het nog niet te laat.

Het nog niet bekende is mijn gids.

Ik zie een verschrikkelijke, mooie, woedende wereld.

Naar het licht van de schaduwen, van de kerkers naar de lucht.

Zolang er tijd en kracht is, is het nog niet te laat.

Het nog niet bekende is mijn gids.

Ik zie een verschrikkelijke, mooie, woedende wereld.