I Want You #35 - Rodney Crowell

Daddy bought you like a toy

Mama taught you to be coy

Make your bed down in the dirt

Bow your head, lift your skirt

From your lips to my ears

All down through your tender ears

A poor little rich girl, junk food heiress

Born in forth world, raised in Paris

Well, listen honey, screwed the money, I want you

Something changed you, laid you low

your senses, made you slow

Wrote your name down in the book

State the claim on how do you look

I can’t blame you if you think that

Tie you to the kitchen sink

Drain your pockets, drink your blood

Drag you through the muck and mud

Must be said, you made your bed but I want you

It’s the way your hair falls in your face

And the way you move from place to place

It’s the way you wear your curse

As if there could be something worse than

Trapped inside a glass house dying

Waiting for the bricks to fly

Oh my, my, my

So he left you with no God

Trapped behind that cracked facade

Had for a woman have a heart

Not too down, not too smart

I will have once something clicks

Eat you like a ton of bricks

And circumstances been to break you

Why, oh why would God forsake you?

Vis-a-vis, him or me, I want you

baby, I don’t care, I want you

Papa heeft je als speelgoed gekocht

Mama heeft je geleerd terughoudend te zijn

Maak je bed op in de modder

Buig je hoofd, til je rok op

Van je lippen tot mijn oren

Allemaal door je tedere oren

Een arm klein rijk meisje, erfgename van junkfood

Geboren in de vierde wereld, opgegroeid in Parijs

Nou, luister schat, heb het geld verknald, ik wil jou

Iets veranderde je, legde je neer

je zintuigen, maakte je traag

Schrijf je naam op in het boek

Geef de claim aan over hoe je eruit ziet

Ik kan het je niet kwalijk nemen als je dat denkt

Bind je vast aan de gootsteen

Leeg je zakken, drink je bloed

Sleep je door de modder en modder

Moet gezegd worden, je hebt je bed opgemaakt, maar ik wil je

Het is de manier waarop je haar in je gezicht valt

En de manier waarop je van plaats naar plaats gaat

Het is de manier waarop je je vloek draagt

Alsof er iets ergers kan zijn dan:

Opgesloten in een glazen huis stervende

Wachten tot de stenen vliegen

Oh mijn, mijn, mijn

Dus hij liet je achter zonder God

Gevangen achter die gebarsten façade

Had voor een vrouw een hart

Niet te down, niet te slim

Ik heb zodra er iets klikt

Eet je als een ton bakstenen

En de omstandigheden waren om je te breken

Waarom, oh waarom zou God je in de steek laten?

Tegenover hem of mij, ik wil jou

schat, het kan me niet schelen, ik wil jou