Forty Winters - Rodney Crowell

Forty winters, cold and dark

Surround you like a beauty mark

A tilt on the axises

That time of year

And the flesh of your cheekbones

Says no damage here

The first time I saw you

There was ice on the ground

And the girl in the greenhouse said

Paradise found

Forty winters, forty winters

Forty winters straight in line

Were you not my valentine?

Orange blossoms and sandal woods

Oaken moss and musk

Will fragrance your senses

From daylight till dusk

You made the simple life

Fit for a king

An oaten meal by candle light

A beautiful thing

Forty winters, forty winters

Forty winters, forty winters

Why can’t I break the spell

Shake you and make you well?

What is it blinding me

That keeps you from finding me?

I know you’re in there

You haven’t gone somewhere

That God only knows about

Leaving me frozen out

Darling, I promise you this

I won’t let you drown in the mist

Forty winters, dark and drear

Could not age you one short year

It’s like I’m trapped beneath the bell jar

As big as the earth

And I’m running to reach you

For all that I’m worth

I’ll bathe you and feed you

And I’ll tend to your grace

But don’t make me leave you

In such a dark place

I’m drunk on the bitterness

That sorrow demands

And I know that tomorrow

Is out of my hands

Until we’re together

I’ll sleep in the snow

And I’ll love you forever

'Cause that all I know

Forty winters, forty winters

Forty winters, forty winters

Forty winters, forty winters

Veertig winters, koud en donker

Omring je als een schoonheidsmerk

Een kanteling op de assen

Die tijd van het jaar

En het vlees van je jukbeenderen

Zegt hier geen schade

De eerste keer dat ik je zag

Er lag ijs op de grond

En het meisje in de kas zei:

Paradijs gevonden

Veertig winters, veertig winters

Veertig winters recht in lijn

Was jij niet mijn valentijn?

Oranjebloesem en sandelhout

Eikenmos en muskus

Zal je zintuigen parfumeren

Van daglicht tot zonsondergang

Je maakte het eenvoudige leven

Geschikt voor een koning

Een havermoutmaaltijd bij kaarslicht

Een mooi ding

Veertig winters, veertig winters

Veertig winters, veertig winters

Waarom kan ik de betovering niet verbreken?

Je door elkaar schudden en je beter maken?

Wat verblindt me?

Dat weerhoudt je ervan me te vinden?

Ik weet dat je daar bent

Je bent niet ergens heen gegaan

Waar alleen God van weet

Laat me bevroren achter

Schat, ik beloof je dit

Ik laat je niet verdrinken in de mist

Veertig winters, donker en somber

Kon je geen kort jaar ouder worden

Het is alsof ik gevangen zit onder de stolp

Zo groot als de aarde

En ik ren om je te bereiken

Voor alles wat ik waard ben

Ik zal je in bad doen en je voeden

En ik zal neigen naar uw genade

Maar laat me je niet verlaten

Op zo'n donkere plek

Ik ben dronken van de bitterheid

Dat verdriet vraagt

En dat weet ik morgen

Is uit mijn handen

Tot we samen zijn

Ik slaap in de sneeuw

En ik zal voor altijd van je houden

Want dat alles wat ik weet

Veertig winters, veertig winters

Veertig winters, veertig winters

Veertig winters, veertig winters