The Abandoned Brain - Robyn Hitchcock

I’m sitting here, in the abandoned brain,

Waiting for take off in it.

They says its never going to work again,

But I can spare a few minutes.

Been here before, in the abandoned brain,

There’s flowers on all the controls.

The tape keeps telling me again and again,

That I’m the keeper of souls.

The wind blows hard, on the abandoned brain,

But there’s nobody thinking at all.

The hyperthalamus is open to the rain,

And the leaves sweep in to the hall.

There’s no one else, in the abandoned brain,

But that’s not necessarily bad.

It feeds on itself and its not insane,

This brains too old to go mad.

Roses bloom, in the abandoned brain,

And thoughts run wild on the floor;

Like a headless corpse, a derailed train,

Who could ask for anything more?

I’m sitting here, in the abandoned brain,

Waiting for take off in it.

They say its never going to work again,

But I can spare a few minutes.

Ik zit hier, in het verlaten brein,

Wachten op het opstijgen erin.

Ze zeggen dat het nooit meer zal werken,

Maar ik kan een paar minuten overhouden.

Ben hier eerder geweest, in het verlaten brein,

Er zijn bloemen op alle bedieningselementen.

De band blijft me steeds weer vertellen,

Dat ik de hoeder van zielen ben.

De wind waait hard, op het verlaten brein,

Maar er is helemaal niemand aan het denken.

De hyperthalamus staat open voor de regen,

En de bladeren vegen de hal binnen.

Er is niemand anders, in het verlaten brein,

Maar dat is niet per se slecht.

Het voedt zich met zichzelf en het is niet gek,

Dit brein is te oud om gek te worden.

Rozen bloeien, in het verlaten brein,

En gedachten lopen wild op de vloer;

Als een onthoofd lijk, een ontspoorde trein,

Wie kan er nog meer vragen?

Ik zit hier, in het verlaten brein,

Wachten op het opstijgen erin.

Ze zeggen dat het nooit meer zal werken,

Maar ik kan een paar minuten overhouden.