Let There Be More Darkness - Robyn Hitchcock

And on the eighth day, when he had rested, he created darkness

And for all around him he needed a cloak to hide himself from his tired labours

And the antelope and the deer and the ostrich and the zebra hid their faces and

ran like tiny children into the shrivelling blackness around them

And the trees grew hoods and the cows winced and all the crops began to droop

Even the coal rattled in terror for, lo, there was no light anywhere

And he was well pleased with his labours and he smiled and was unable to find

his way out of the room

Consequently, he blundered around his new creations;

stamping helplessly left

and right upon the new buds of his endeavour

Octopuses, caterpillars, tendons and worms were squashed like buds,

easter bunnies ruptured like eggs

At length he found the door, and, fumbling with the handle, he chanced to knock

the key on to the ground

As he lowered his nose to rummage around that vast appendage where he might see

something on the floor, he beheld a ray of light coming in from the hall

«Kevin?

Supper’s ready»

«Mom, I’m locked in!»

«Kevin… Supper’s ready!»

«MOM!»

(Waga waga, waga waga)

En op de achtste dag, toen hij had gerust, schiep hij duisternis

En voor iedereen om hem heen had hij een mantel nodig om zich te verbergen voor zijn vermoeide werk

En de antilope en het hert en de struisvogel en de zebra verborgen hun gezichten en

renden als kleine kinderen de verschrompelende duisternis om hen heen in

En de bomen kregen kappen en de koeien huiverden en alle gewassen begonnen te hangen

Zelfs de kolen rammelden van angst, want zie, er was nergens licht

En hij was zeer tevreden met zijn werk en hij glimlachte en kon het niet vinden

zijn weg uit de kamer

Daarom blunderde hij rond zijn nieuwe creaties;

hulpeloos naar links stampen

en recht op de nieuwe knoppen van zijn streven

Octopussen, rupsen, pezen en wormen werden platgedrukt als knoppen,

paashazen gescheurd als eieren

Eindelijk vond hij de deur, en terwijl hij aan de kruk friemelde, klopte hij toevallig aan

de sleutel op de grond

Terwijl hij zijn neus liet zakken om rond dat enorme aanhangsel te snuffelen waar hij zou kunnen zien...

iets op de vloer, hij zag een lichtstraal vanuit de hal binnenkomen

«Kevin?

Het avondeten is klaar»

"Mam, ik zit opgesloten!"

«Kevin... Het avondeten is klaar!»

"MAMA!"

(Waga-waga, waga-waga)