Idonia - Robyn Hitchcock

When I saw you on the market, standing by the phone

With your hair as dark as this, how could you be alone

All the ghosts in love with you, they craned their sorry necks

Like a Viennese machine that’s just discovered sex

When I saw you on the bridge, you had to look away

If I thought to follow you, I’d just get in the way

Reaching for eternity, reaching for a chair

Reaching for the woman who is never even there, boys

Never even there

When I saw your fingers folded round your albatross

Staring through the kitchen wall at everything you’ve lost

Losing comes so easily when you acquire the taste

Life is long and life is lost and life is such a waste, boys

Life is just a waste

See the wrinkles in my hand, I am the lizard’s son

Waiting for the alchemist to touch me with the sun

When I saw your photograph, I knew we’d never meet

You were called Idonia, and I stayed in the street, boys

I stayed in the street

When I saw your eyes were closed, that was the best thing yet

Then you drove a caravan across this flimsy set

Crushed beneath your wheels still, my heart goes beating on

Beating for Idonia and everything she’s done, boy

Everything she’s done

When I saw your pharaoh coming, handsome gypsy lad

With his memory still wet from all the fun he had

Funny how your ceiling is somebody else’s floor

Feeling for Idonia beside a market store, boys

Who won’t be back no more

Toen ik je op de markt bij de telefoon zag staan

Met je haar zo donker als dit, hoe kun je alleen zijn?

Alle geesten die verliefd op je waren, rekten hun droevige nek uit

Als een Weense machine die net seks heeft ontdekt

Toen ik je op de brug zag, moest je wegkijken

Als ik dacht je te volgen, zou ik je alleen maar in de weg lopen

Reiken naar de eeuwigheid, reiken naar een stoel

Reiken naar de vrouw die er zelfs nooit is, jongens

Zelfs daar nooit

Toen ik je vingers zag gevouwen om je albatros

Door de keukenmuur staren naar alles wat je bent kwijtgeraakt

Verliezen gaat zo gemakkelijk als je de smaak te pakken krijgt

Het leven is lang en het leven is verloren en het leven is zo'n verspilling, jongens

Het leven is gewoon een verspilling

Zie de rimpels in mijn hand, ik ben de zoon van de hagedis

Wachten tot de alchemist me aanraakt met de zon

Toen ik je foto zag, wist ik dat we elkaar nooit zouden ontmoeten

Je heette Idonia, en ik bleef op straat, jongens

Ik bleef op straat

Toen ik zag dat je ogen gesloten waren, was dat het beste tot nu toe

Dan reed je met een caravan over deze dunne set

Nog steeds verpletterd onder je wielen, mijn hart gaat door

Slaan voor Idonia en alles wat ze heeft gedaan, jongen

Alles wat ze heeft gedaan

Toen ik je farao zag aankomen, knappe zigeunerjongen

Met zijn geheugen nog nat van al het plezier dat hij had

Grappig hoe je plafond de vloer van iemand anders is

Gevoel voor Idonia naast een marktwinkel, jongens

Wie komt er niet meer terug