1974 - Robyn Hitchcock

You have two coffees

One of them is one coffee too many for you

On a health kick

Trying to lead a middle-aged life

Well, it’s either that or drop dead

Wait 'til you get older than this

And then turn around and tell me I was young for my age

Yeah

And it feels like 1974

Waiting for the waves to come and crash on the shore

But you’re far in land

You’re in funky denim wonderland

You and David Crosby and a bloke with no hand

You’ve got hair in places

Most people haven’t got brains

Ooh

But it feels like 1974

Syd Barrett’s last session, he can’t sing anymore

He’s gonna have to be Roger now for the rest of his life

Oh

Enough about me, let’s talk about you

You were working at the Earth Exchange at half twenty-two

'Rebel Rebel' was your favorite song

On the Archway Road

Where it all belongs

All those molecules of time

That you thought you’d shed forever

All those inches of time

That you thought you could just say bye-bye

And as Nixon left the White House

You could hear people say

«They'll never rehabilitate that mother

No way.»

Yep

Whirry-whirry goes the helicopter out of my way

I’ve got president to dump in the void

Ooh

Python’s last series and The Guardian said

«The stench of rotting minds»

But what else could you smell back then?

You didn’t have to inhale too hard

You could smell the heads festering in the backyard

There’s a baby in a basket and it’s taken your name

And one day it’ll grow up and say

«Who are you

Eh?»

And you say that’s where it ended

But I say no no no, it just faded away

August was grey

It feels like 1974

Ghastly mellow saxophones all over the floor

Feels like 1974

You could vote for Labour, but you can’t anymore

Feels like 1974

Digging Led Zeppelin in Grimsby

Oh Christ

Je hebt twee koffies

Een van hen is een koffie te veel voor jou

Op een gezondheidskick

Proberen een leven van middelbare leeftijd te leiden

Nou, het is dat of doodvallen

Wacht tot je ouder wordt dan dit

En draai je dan om en vertel me dat ik jong was voor mijn leeftijd

Ja

En het voelt als 1974

Wachten tot de golven komen en op de kust beuken

Maar je bent ver in het land

Je bent in funky denim wonderland

Jij en David Crosby en een kerel zonder hand

Je hebt haar op plaatsen

De meeste mensen hebben geen hersens

Ooh

Maar het voelt als 1974

Syd Barrett's laatste sessie, hij kan niet meer zingen

Hij moet nu Roger zijn voor de rest van zijn leven

Oh

Genoeg over mij, laten we het over jou hebben

Je werkte om half twee bij de Earth Exchange

'Rebel Rebel' was je favoriete nummer

Op de Archway Road

Waar het allemaal thuishoort

Al die moleculen van tijd

Dat je dacht dat je voor altijd zou verharen

Al die centimeters tijd

Dat je dacht dat je gewoon vaarwel kon zeggen

En toen Nixon het Witte Huis verliet

Je kon mensen horen zeggen

"Ze zullen die moeder nooit rehabiliteren"

Echt niet."

Ja

Whirry-whirry doet de helikopter uit de weg

Ik moet de president in de leegte dumpen

Ooh

Python's laatste serie en The Guardian zei:

«De stank van rottende geesten»

Maar wat kon je toen nog meer ruiken?

Je hoefde niet te hard in te ademen

Je kon de hoofden ruiken die in de achtertuin etterden

Er zit een baby in een mand en het staat op jouw naam

En op een dag zal het opgroeien en zeggen:

"Wie ben jij

eh?»

En je zegt dat het daar eindigde

Maar ik zeg nee nee nee, het vervaagde gewoon

Augustus was grijs

Het voelt als 1974

Vreselijke zachte saxofoons over de hele vloer

Voelt als 1974

Je zou op Labour kunnen stemmen, maar dat kan niet meer

Voelt als 1974

Led Zeppelin graven in Grimsby

Oh Christus