Juste en fermant les yeux - Robert

Ouvre la fenêtre

Et regarde le ciel

Elle s’y laisse tomber

Juste en fermant les yeux

Balancement léger

Qui la retient de s’envoler?

Elle ne sait pas

Dans son ventre l’espace

A formé comme un creux

Ferme la fenêtre

S’allonge sur le sol

Le visage écrasé

Sur le marbre gelé

Comme pour anesthésier

La pensée

Tout se met à tourner

Son esprit son corps

Dedans comme au dehors…

Open het raam

En kijk naar de lucht

Ze laat zichzelf in de steek

Gewoon door je ogen te sluiten

Lichte schommel

Wie zorgt ervoor dat het niet wegvliegt?

Ze weet het niet

In haar buik de ruimte

Is gevormd als een holte

Doe het raam dicht

Ligt op de grond

Het verpletterde gezicht

Op het bevroren marmer

Als om te verdoven

Gedachte

Alles begint te draaien

Zijn geest zijn lichaam

Binnen en buiten...