Sans domicile fixe - Robert

J’ignore le nom des rues

Qui jamais ne me lassent

Dans l’immense marelle

De ma ville palace

Je suis la craie qui trace

Et aussitot s’efface

sans domicile fixe je passe

Un deux trois soleil

Des enfants jouent

Moi je fais pareil

Avec vous

Dans vos bras qui m’enlacent

Je chuchote a voix basse

sans domicile fixe je passe

Mes amis et le temps

J’en fais des confettis

Je les perds si souvent

Et si souvent j’en ris

et meme vous que j’aime

Si je retiens mes larmes

Je ne vous retiens pas

Sans domicile fixe je passe

Ik ken de namen van de straten niet

dat vermoeit me nooit

In het enorme hinkelen

Van mijn stadspaleis

Ik ben het krijt dat sporen

En vervaagt meteen

dakloos ik pass

Een twee drie zon

Kinderen spelen

ik doe hetzelfde

Met jou

In jouw armen die me omarmen

Ik fluister met een lage stem

dakloos ik pass

Mijn vrienden en tijd

Ik maak confetti

Ik verlies ze zo vaak

En zo vaak lach ik

en zelfs jij van wie ik hou

Als ik mijn tranen tegenhoud

Ik houd je niet tegen

Dakloos passeer ik