Nightfall - Robert Francis

Honey, I know I’m moving too fast, walking over water, walking over stained

glass

Little white sparrows overhead

Fast as they fly away from here, baby I’d as soon be dead

All life, hillsides being torn down

Losing my mind, buildings all around

It’s too late, it’s too late, I ain’t gonna wait around

Honey, I’ll be gone before the nightfall

Polish off some Ballantines and chase it with some gin

Ten thousand scaffolds holding half a million kids

I reached to grab a glowing rose but instead I burned my hand

It was just a thousand moths covering a light, hoping that they’d found land

Life could be a luxury if life forfeited time

Because all that time has done to me is give then take what’s mine

It’s not mine, it’s not mine, I ain’t gonna waste more time

Honey, I’ll be gone before the nightfall

Schat, ik weet dat ik te snel beweeg, over water loop, over bevlekt loop

glas

Kleine witte mussen boven je hoofd

Snel als ze wegvliegen van hier, schat, ik zou zo snel dood zijn

Al het leven, hellingen die worden afgebroken

Ik word gek, overal gebouwen

Het is te laat, het is te laat, ik ga niet wachten

Schat, ik ben weg voor de avond valt

Poets wat Ballantines weg en jaag erop met wat gin

Tienduizend steigers met een half miljoen kinderen

Ik reikte naar een gloeiende roos, maar in plaats daarvan verbrandde ik mijn hand

Het waren gewoon duizend motten die een licht bedekten, in de hoop dat ze land hadden gevonden

Het leven kan een luxe zijn als het leven tijd verspeelt

Want al die tijd met mij heeft gedaan, is geven en dan nemen wat van mij is

Het is niet van mij, het is niet van mij, ik ga geen tijd meer verspillen

Schat, ik ben weg voor de avond valt