Hallways - Robert Francis

Desert, mountains, life

We drove out where the winds blew

For what we did those nights, we’d lose what was inside you

I took my parents' car, and you slept the whole way

I paid up in cash, how much I loved you those days

Too mixed up to pass on, we were pretty with the worst genes

I’d just 'bout lost my mind by the time that you turned eighteen

Destroyed what I had left, some different kind of monster

Almost drank myself to death… So I could look down, on her

I know that I am young, but I will love another

And I know that I’ll have fun, fun enough to bother, All the places I would go

where no one else could follow, in the long hallways of my life

All the places we would go, where no one else could follow

In the long hallways of my life

Woestijn, bergen, leven

We reden uit waar de wind waaide

Voor wat we die nachten deden, zouden we verliezen wat in je zat

Ik nam de auto van mijn ouders en jij sliep de hele weg

Ik heb contant betaald, hoeveel ik van je hield die dagen

Te verward om door te geven, we waren mooi met de slechtste genen

Ik zou gewoon mijn verstand verloren hebben tegen de tijd dat je achttien werd

Vernietigd wat ik nog had, een ander soort monster

Ik dronk mezelf bijna dood... Dus ik kon op haar neerkijken

Ik weet dat ik jong ben, maar ik zal van een ander houden

En ik weet dat ik plezier zal hebben, leuk genoeg om me druk te maken, Alle plaatsen waar ik heen zou gaan

waar niemand anders hem kon volgen, in de lange gangen van mijn leven

Alle plaatsen waar we heen zouden gaan, waar niemand anders hem zou kunnen volgen

In de lange gangen van mijn leven