Words Of Fire, Deeds Of Blood - Robbie Robertson, The Red Road Ensemble

Perhaps you think the Creator sent you here to dispose of us as you see fit

If I thought you were sent by the creator

I might be induced to think you had a right to dispose of me Do not misunderstand me But understand me fully with reference to my affection for the land

I never said the land was mine to do with as I choose

The one who has a right to dispose of it is the one who has created it I claim a right to live on my land

And accord you the privilege to return to yours

Brother we have listened to your talk

Coming from our father the great White Chief at Washington

And my people have called upon me to reply to you

And in the winds which pass through these aged pines

We hear the moanings of their departed ghosts

And if the voice of our people could have been heard

That act would never have been done

But alas though they stood around they could neither be seen or heard

Their tears fell like drops of rain

I hear my voice in the depths of the forest

But no answering voice comes back to me All is silent around me My words must therefore be few

I can now say no more

He is silent for he has nothing to answer when the sun goes down

Misschien denk je dat de Schepper je hierheen heeft gestuurd om van ons te ontdoen zoals je wilt

Als ik dacht dat je door de maker was gestuurd

Ik zou kunnen denken dat je het recht had om van me af te komen Begrijp me niet verkeerd Maar begrijp me volledig met betrekking tot mijn genegenheid voor het land

Ik heb nooit gezegd dat het land van mij was om mee te doen wat ik verkies

Degene die het recht heeft om erover te beschikken is degene die het heeft gemaakt Ik claim het recht om op mijn land te wonen

En geef je het voorrecht om terug te keren naar de jouwe

Broeder, we hebben naar je toespraak geluisterd

Afkomstig van onze vader de grote White Chief in Washington

En mijn mensen hebben een beroep op mij gedaan om u te antwoorden

En in de wind die door deze oude dennen gaat

We horen het gekreun van hun overleden geesten

En als de stem van ons volk gehoord had kunnen worden

Die daad zou nooit zijn gedaan

Maar hoewel ze er omheen stonden, waren ze niet te zien of te horen

Hun tranen vielen als regendruppels

Ik hoor mijn stem in de diepten van het bos

Maar er komt geen antwoordende stem bij mij terug Alles is stil om mij heen Mijn woorden moeten daarom weinig zijn

Ik kan nu niets meer zeggen

Hij zwijgt, want hij heeft niets te antwoorden als de zon ondergaat