Mocskos Poéta - Rizon

Egyedül vagyok a sötétben, csak a holdfény világít

A mocskos poéta vér a testemben, minden egyes eret kitágít

A toll a kezemben mindent egyszerre gyógyít és megsebez

Éltet és gyilkol, leír, majd elfeled

És Én ugyanaz vagyok, nem változtatok

Ugyanott vagyok, ti távoztatok

Nem vagyok más, csak egy ellentét, mint felnőtt testben egy vad gyerek

De ha nem lehetek akárki, legalább önmagam had legyek

Ha elmegyek

Egy rózsát és egy tollat tegyetek a síromra

Ha nem leszek

A rózsát, hogy gyógyszer legyen minden kínomra

Hogy meglegyek

A tollat, hogy egy gondolat se menjen pocsékba

Hogy az emberek láthassák nem volt más, csak egy mocskos poéta

Veletek vagyok a sötétben, veletek Ti csodás szavak

Ti vagytok a nyugalmam és Ti vagytok a tomboló harag

A toll a kezemben boldogság és gyász, mi mindent megfakít

Csókol és megharap, megölel majd eltaszít

És Én ugyanezt teszem, talán egy szó vagyok

Ugyanúgy hatok, hogyha megszólalok

Nem vagyok más, csak egy ellentét mint fény és sötétség játéka

Ha süt bennem a nap, hamar megjelenik a szívem árnyéka

Ha elmegyek

Egy rózsát és egy tollat tegyetek a síromra

Ha nem leszek

A rózsát, hogy gyógyszer legyen minden kínomra

Hogy meglegyek

A tollat, hogy egy gondolat se menjen pocsékba

Hogy az emberek láthassák nem volt más, csak egy mocskos poéta

Még nem megyek

Maradok, amíg nem taszítanak a síromba

Még itt vagyok

Ezt a dalt írom ma, ez a gyógyszer a kínomra

Még megvagyok

Leírok mindent, egy gondolat se megy pocsékba

Mert ez vagyok

Sok álszent ember között egy mocskos poéta

Ik ben alleen in het donker, alleen het maanlicht schijnt

Het vuile poëtische bloed in mijn lichaam verwijdt elke ader

De pen in mijn hand geneest en verwondt alles tegelijk

Het leeft en doodt, beschrijft en vergeet dan

En ik ben dezelfde, ik verander niet

Ik ben op dezelfde plek, jij ging weg

Ik ben niets anders dan het tegenovergestelde van een wild kind in een volwassen lichaam

Maar als ik niemand kan zijn, laat me dan tenminste mezelf zijn

Als ik vertrek

Leg een roos en een veer op mijn graf

Als ik dat niet zal zijn

De roos als medicijn voor al mijn problemen

Om mij te zijn

De pen zodat geen enkele gedachte verloren gaat

Voor mensen om te zien, was hij niets anders dan een smerige dichter

Ik ben bij je in het donker, bij jou zijn je prachtige woorden

U bent mijn kalmte en U bent mijn woedende woede

De pen in mijn hand is geluk en verdriet, waardoor alles verbleekt

Hij kust en bijt me, knuffelt me ​​en duwt me dan weg

En ik doe hetzelfde, misschien ben ik een woord

Ik heb hetzelfde effect als wanneer ik spreek

Ik ben niets anders dan een contrast als een spel van licht en duisternis

Als de zon in mij schijnt, verschijnt al snel de schaduw van mijn hart

Als ik vertrek

Leg een roos en een veer op mijn graf

Als ik dat niet zal zijn

De roos als medicijn voor al mijn problemen

Om mij te zijn

De pen zodat geen enkele gedachte verloren gaat

Voor mensen om te zien, was hij niets anders dan een smerige dichter

Ik ga nog niet

Ik blijf tot ze me naar mijn graf duwen

ik ben er nog

Ik schrijf dit lied vandaag, dit is het medicijn tegen mijn pijn

Ik red me wel

Ik schrijf alles op, geen enkele gedachte gaat verloren

Want dat is wie ik ben

Een vuile dichter onder veel hypocriete mensen